بسم الله الرحمان الرحیم.

            دو سه روز قبل، سه عدد انار و سه عدد پرتقال و چهار عدد موز و چهار عدد سیب و سه عدد هلو و چهار عدد گلابی و پنج عدد شلیل خریدم. حدود یازده هزار تومان شد. آمدم خانه و میوه ها را شستم و گذاشتم یخچال.

            هی می رفتم دم در یخچال، به میوه ها، که واقعاً مجموعه ی خوشگل موشگلی شده بود چند رقم میوه، نگاه می کردم و به فکرم می آمد یکی از میوه ها را بردارم بخورم، اما می گفتم نه، اگر من بخورم، تعداد میوه ای که بچه ام و خانمم ممکن است بتوانند در چند روز آینده بخورند، کم می شود، و هرچه من کمتر بخورم، آنها بیشتر می توانند بخورند. افکار پیچیده ای بود. «تأملات دم در یخچال» بود. شاید در اوضاع فعلی، چیزی شبیه این تأملات، در مورد تعداد زیادی از هموطنان من وجود دارد.