بسم الله الرحمان الرحیم.
مرحوم حضرت آقای خمینی، دوم آبان 1358:
«اگر خداى نخواسته جمهورى اسلامى نتواند جبران کند این مسائل اقتصادى را، که اول مرتبۀ زندگى مردم است، و مردم مأیوس بشوند از جمهورى اسلامى و مأیوس بشوند از اینکه اسلام هم براى آنها بتواند در اینجا کارى انجام بدهد، اگر در این محیط یک انفجار حاصل بشود، دیگر نه من و نه شما و نه هیچ کس، نه روحانیت و نه اسلام، نمىتواند جلویش را بگیرد. انفجار اگر در زمان طاغوت حاصل مىشد، ماها مىتوانستیم با نصیحت، با موعظه، با امر، مهارش کنیم. اما انفجار اگر در متن اسلام حاصل بشود، مردم با یأس از جمهورى اسلامى منفجر بشوند، دیگر قابل مهار نیست.»
پایان نقل فرمایش مرحوم حضرت آقای خمینی.
طبق فرمایش ایشان، اگر انفجار اقتصادی و مشکلات بزرگ اقتصادی در زمان طاغوت (قاعدتاً «زمان طاغوت» = قبل از 22 بهمن 1357) رخ می داد، حضرت آقای خمینی و عُلما و فُقها (قاعدتاً «ماها» = حضرت آقای خمینی و عُلما و فُقها) می توانستند با «نصیحت و موعظه و امر» مهار کنند مشکلات بزرگ اقتصادی در زمان طاغوت را، اما اگر مشکلات بزرگ اقتصادی و انفجار اقتصادی در دوران جمهوری ی اسلامی (قاعدتاً «متن اسلام» = جمهوری ی اسلامی ی ایران) رخ دهد، دیگر مهارشدنی نیست و روحانیت و اسلام (ظاهراً «روحانیت» و «اسلام» تقریباً معادل هم هستند در فرمایش ایشان) هم نمی توانند مهار کنند مشکلات بزرگ اقتصادی را.
این فرمایش حضرت آقای خمینی چند روز قبل از ماجرای ورود معترضان به سفارت آمریکا در تهران بیان شده است. گمان کنم منظور ایشان تذکر به روحانیان و به فقیهان نبوده، چون روحانیان مسئولیت اجرائی نداشتند. گمان کنم منظور حضرت آقای خمینی اخطار بوده به مهندس مهدی بازرگان. که بازرگان باید آنچه را حضرت آقای خمینی در موضوعات اقتصادی از ایشان خواسته است، اجرا کند، وگرنه بازرگان باید کنار برود. (شاید هم من اشتباه می کنم و مخاطب حضرت آقای خمینی، مهندس بازرگان نبوده.)
به هر حال مهندس بازرگان چند روز بعد استعفا کرد و رفت.