بسم الله الرحمان الرحیم.
من نمی فهمم چرا برای مهمترین عید ما ایرانیان، دنبال حدیث باید گشت، که حدیث تأیید کند نوروز را. مگر ماها که استقلالی هستیم، ماها که پرسپولیسی هستیم، حدیثی داریم مبنی بر این که استقلال و پرسپولیس مهمترین تیمهای فوتبال ایران هستند؟ اهمیت یافتن روزی مانند عید نوروز، و اهمیت یافتن تیمهایی مانند استقلال و پرسپولیس، اینها موضوعات عُرفی است. ذهن «حدیث محور»، همه چیز را می خواهد با احادیث، تأیید کند یا تقبیح کند.
وقتی عید باستانی، همزمان شده بود با تاسوعا و عاشورا، من چیزهایی می خواندم و می شنیدم که امسال عید نداریم و عید نباید برگزار شود. البته گمان می کنم اکثر ملت ایران، عیدشان را برگزار می کردند (و تاسوعا و عاشورایشان را هم برگزار می کردند). عید نوروز ما، یک چیزی مثل نفس کشیدن است. یک چیزی مثل غذا خوردن است. یعنی جزو زندگی ی ما است. من چیز بدی هم سراغ ندارم در آداب و رسوم عید نوروز. من توجیه نیستم وقتی تاسوعا و عاشورا می آید و ده روز اول محرّم می آید و شصت روز محرم و صفر می آید و ایام فاطمیه (= بیست روز) می آید، چرا باید «زندگی» را تعطیل کرد. تاسوعا و عاشورا و 21 رمضان و شهادت حضرت فاطمه، جزو «زندگی»ی ما است. عید باستانی هم جزو «زندگی»ی ما است. من این طور می فهمم که نه عید باستانی موجب تعطیل عاشورا می شود، و نه عاشورا موجب تعطیل عید باستانی می شود. اینها تمامشان جزو زندگی و فرهنگ اکثر ما ایرانیان هستند.
***
دوست من که نویسنده ی وبلاگ حضرت آقای سیدصادق حسینی شیرازی است، در http://s-shirazi.blogfa.com/post-123.aspx نوشته است:
«بیانیه شورای سیاست گذاری شبکه امام حسین علیه السلام به مناسبت تقارن ایام فاطمیه و نوروز
بسم الله الرحمن الرحیم
قال امیر المومنین علی علیه السلام :
«کُلُّ یَوْمٍ لَا یُعْصَى اللَّهُ فِیهِ فَهُوَ عِیدٌ»
هر روزی که در آن معصیت خداوند نشود، عید است.
نوروز که سرآغاز طراوت طبیعت و جوان شدن جهان و تازه شدن فضای زندگی طبیعی انسان است، با ظهور اسلام، جلای بیشتری به خود گرفت و دین اسلام آن را با پشتوانه ای استوار از خطر زوال و انحراف مصون داشت و آنچه حائز اهمیت می باشد، این است که حادثه غدیر خم و فرمان بیعت با فاروق اعظم و صدیق اکبر حضرت امیرالمومنین علی (علیه السلام) در روز اول فروردین بوده است و این حادثه مهم نشان از این دارد که نوروز برای دین اسلام قابل ارزش گذاری است. گفتنی است آداب و رسوم قومیتی زمانی قابل تقدیر و تعظیم است که شعائر دینی را تحت الشعاع قرار ندهد و حال که ایام جانسوز فاطمیه مقارن با ایام نوروز می باشد، بر تمامی موالیان اهل بیت (علیهم السلام) در سراسر جهان لازم است که حرمت عزای فاطمیه را نگه دارند تا از این طریق بتوانیم تسلایی بر قلب داغدار حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) باشیم. به امید طلوع بهار حقیقی و پایان فصل خزان انتظار ...»
پایان نقل از وبلاگ.
بنده آن جا چنین نظر دادم:
«سلام علیکم. سال نو مبارک.
ای کاش آقای سیدصادق مد ظله، از این حرفها نمی زد و یک زمان ردای اسلامیت بر نوروز نمی پوشاند، و همچنین، نمی پنداشت اگر شهادت حضرت فاطمه باشد و اگر عاشورا باشد، نوروز دیگر نباید نوروز دانسته شود و ردا را باید برداشت. چند سال قبل هم که عید افتاده بود به تاسوعا عاشورا، علما از این حرفها می زدند، که عید ثابت است اما عاشورا متغیر است، و عُقلا متغیر را ترجیح می دهند بر ثابت. این حرف را استاد خود من بالای منبر می گفت.
این حرفها یعنی چی؟ نوروز، شامل مراسمی مانند تمیز کردن خانه و کوچه و لباس و ...، و دید و بازدید، است، و اینها آیا چیزی است که به احترام روز شهادت امام حسین علیه السلام و به احترام روز شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها، تعطیل شود؟ اگر عرق خوری و دزدی و ... است، خب همیشه بد است، چه نوروز و چه غیر نوروز، اما عید نوروز ما اصولاً مراسم بد ندارد، که ادب و اسلامیت و تشیع و ... حکم کند آن مراسم را به دلیل مصادف شدن با شهادت حضرت زهرا یا مصادف شدن با عاشورا، موقتاً تعطیل کنیم.
در ضمن، طبق تبدیل تقویم، 18 ذیحجه ی 10 قمری، می شده 28 اسفند 10 شمسی. اول فروردین نمی شده. به هر حال، اگر هم عید غدیر دقیقاً منطبق با اول فروردین می شده، این موضوع دلالت بر این نمی کند که:
پس، نوروز برای دین اسلام قابل ارزشگذاری است.»