بسم الله الرحمان الرحیم.

            من اینترنت پرسرعت دارم. سه چهار سال است دارم. از مخابرات خریدم. سرعتش، آن طور که به من گفتند، 128 کیلو بایت در ثانیه است. البته، سرعت واقعی در بهترین حالت، چیزی حدود یازده کیلو بایت در ثانیه بود. چند بار هنگام دانلود کردن فایلهای مختلف، امتحان کردم. متوسطش، می شد حدود 11 کیلو بایت در ثانیه. همان 128 کیلو بایت ِ اسمی، که در واقع 11 کیلو بایت بود، حدود یک ماه و نیم است شده حدود دو کیلو بایت در ثانیه. بله. حدود دو کیلو بایت در ثانیه، سرعت اینترنت «پرسرعت» من است. حتا باز شدن صفحات ویکیپدیا، این قدر طولانی می شود، که از خیرش می گذرم و کامپیوتر را خاموش می کنم. و حتا جست و جو در گوگل.

            در مناظره های انتخابات ریاست جمهوری، من شخصاً خاطرم نیست هیچ کدام از نامزدها «وعده ی مشخص» بدهد که سرعت اینترنت را بیشتر می کند. شخصاً خاطرم نیست هیچ کدام از نامزدها وعده بدهد اگر ایران الان دویستمین سرعت اینترنت را در بین دویست کشور دنیا دارد، این رتبه، مثلاً، بشود صد و پنجاهم یا بشود صدم. من شخصاً خاطرم نیست هیچ کدام از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری «وعده ی مشخص» در این موضوع بدهد.

            تأکید می کنم بر «وعده ی مشخص»، و نه «انتقاد به وضع موجود». آقای دکتر حسن روحانی، انتقاد («انتقاد محتاطانه») کرد به سرعت اینترنت و پهنای باند، اما من شخصاً خاطرم نیست ایشان وعده ی مشخص داده باشد در مورد سرعت اینترنت. چرا؟

            گمان می کنم تمام نامزدهای ریاست جمهوری می دانستند موضوع «سرعت اینترنت»، فراتر از وزارت مخابرات و فراتر از دولت و فراتر از شخص رئیس جمهور است.