بسم الله الرحمان الرحیم. چه کسانی درهای رحمت هستند؟ کسانی که شعر می گویند؟ کسانی که در شبکه ی چهار تلویزیون ایران نظرات فلسفی ی خود را بیان می کنند؟ ناصر خسرو گفته است: «درهای رحمتند حکیمان روزگار.» نمی دانم ناصر خسرو، در زمان خودش، «حکیم» نامیده می شده یا نه، و نمی دانم وقتی می گفت «درهای رحمتند حکیمان روزگار»، آیا به خودش هم نظر داشته یا نه. ظاهراً هم در روزگاران سابق، و هم در زمان حال، «حکیم» از لقبهای خوشایند است. در وبسایتی که برای آقای دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی درست کرده اند (و وبسایت با اطلاع شخص ایشان اداره می شود؟)، ایشان را «حکیم» نامیده اند. در جایی دیدم تعدادی از اهالی ی نمی دانم کدام شهر، نامه داده بودند و امضا جمع کرده بودند که یک خیابان در شهرشان به نام حکیم ایرج افشار نامگذاری شود. در روزگاران سابق، فردوسی را و ناصر خسرو را «حکیم» می نامیدند. «حکمت» مفهومی متعالی است، و ظاهراً مشترک است بین ادیان مختلف و مشترک است بین تفکر دینی و تفکر غیر دینی. تصور می کنم درهای رحمت الاهی همواره باز است، و بازتر کردن آن، با دُعا و عبادت و خدمت به خلق و گفتن حق و نپوشاندن حق و رعایت انصاف و رعایت عدل، و ظلم ستیزی و استبدادستیزی، و ترک کردن بدیها، و این گونه کارها، شدنی است. حکیمان و متفکران، شاید با آموزش دادن نکته های عالی ی فکری و اخلاقی و ...، بتوانند به دیگران در کسب رحمت الاهی ی بیشتر، کمک کنند. و به طریق اولا، حکمتشان شاید به کار خودشان بیاید در کسب رحمت الاهی ی بیشتر. اگر به این کارها نیاید، پس چه حکمتی است، و به چه درد می خورد؟! |