میزان مشارکت در انتخابات نشانه ی پیشرفت دموکراسی نیست

                   بسم الله الرحمان الرحیم.

            سیاوش جمادی، «میزان مشارکت در انتخابات نشانه پیشرفت دموکراسی نیست»، مهرنامه، شماره ی 3، خرداد 1389؛ صفحه ی 35: 

            «در جایی ممکن است ملت رئیس دولتی را انتخاب کنند تا پس از انتخابات دولت همه کاره و ملت هیچ کاره گردد. حتی اگر نرخ مشارکت صددرصد باشد چنین ملتی یک دیکتاتور و پدرسالار چهار، پنج ساله انتخاب کرده اند. در جایی دیگر ممکن است ملتی با کمترین نرخ مشارکت در انتخابات شرکت کنند لیکن ساز و کار قانونی رابطه ملت و دولت چنان باشد که اولا امکان قانون گریزی برای دولتمردان نباشد و ثانیا ملت مدام هم در اداره کشور و هم در مشارکت با حکومت قادر به اعمال حق باشد. این اعمال حق وقتی به نحوی نهادینه، مدنی و بدون خشونت ممکن است که فضای آزاد و ایمن از خطری برای فعالیت دایم ارکان و نهادهای واسط وجود داشته باشد. دوکراسی صرفا در روز انتخابات پیدا نمی کند. دموکراسی در فضای آزاد و چندصدایی دایم در قلمرو عمومی و در زمینه و شرایط گفت و گوی موثر میان صداهای متکثر ملت و حکومت متجلی می گردد. شاخص دموکراسی قدرت نظارت و دخالت مردم در برنامه ریزی ها، اجرای طرح ها، دخل و خرج و تمامی فعالیت های دولتمردان است به نحوی که دولتمردان از مردم بیشتر حساب ببرند تا مردم از دولت. دموکراسی حرکت به سوی فضای آزاد گفت و گویی است که دین و تمام تجلیات تفکر انسانی تنها در آن می تواند بالیدن گیرد.»