ایران برای همه ی ایرانیان است و همه در برابر قانون مساوی اند

              بسم الله الرحمان الرحیم.

            طبق اصل 107 قانون اساسی ی جمهوری ی اسلامی ی ایران: «رهبر در برابر قوانین با سایر افراد کشور مساوی است.» 

                 

            وقتی شخص اول و عالیترین مقام سیاسی ی ایران، که از سال 1368 حضرت آقای سیدعلی حسینی خامنه مدّ ظلّه العالی است، در برابر قوانین با سایر افراد کشور مساوی است، طبیعی است مهندس میرحسین موسوی خامنه هم در برابر قوانین با سایر افراد کشور مساوی باشد و اگر جرمی مرتکب شده به جرمش در دادگاه صالح (و نه در منبرها و روزنامه ها و خیابانها و ...) رسیدگی شود و اگر کسی به او بدون تشکیل شدن دادگاه صالح و بدون صادر شدن حکم نهائی ی دادگاه، تهمت زده باشد و افترا زده باشد و صفات ناپسند نسبت داده باشد، به شکایت مهندس میرحسین موسوی خامنه از آن افراد هم در دادگاه صالح رسیدگی شود. مهندس میرحسین موسوی خامنه از سال 1366 تا الان (سال 1389) در تمام پنج دوره ی مجمع تشخیص مصلحت نظام عضو این مجمع است، و سالها رئیس فرهنگستان هنر بود، و سالها نخست وزیر ایران بود، و در انتخابات ریاست جمهوری ی 22 خرداد 1388 طبق نتایجی که وزارت کشور دولت آقای دکتر محمود احمدی نژاد اعلام کرد و شورای نگهبان تأیید کرد 13000000 میلیون رأی به دست آورد، و سیزده میلیون ایرانی طبق نتایجی که وزارت کشور اعلام کرد مهندس میرحسین موسوی خامنه را به دکتر محمود احمدی نژاد ترجیح می دادند (طبق نتایج وزارت کشور، بیست و چهار میلیون و پانصد هزار نفر ایرانی دکتر محمود احمدی نژاد را به مهندس میرحسین موسوی خامنه و حجت الاسلام مهدی کروبی و دکتر محسن رضائی ترجیح می دادند). 

                    

            دو قسمت از سخنان حضرت آقای خمینی رحمت الله علیه را نقل می کنم:

            یک)

            «صحیفه امام، ج‏14، ص: 412

زمان: 18 خرداد 1360/ 5 شعبان 1401

صحیفه امام، ج‏14، ص: 414

اسلام براى برقرارى قانون آمده است و پیغمبر اسلام و ائمه اسلام و خلفاى اسلام تمام براى قانون خاضع بوده‏اند و تسلیم قانون بوده‏اند. ما هم باید تبعیت از پیغمبر اسلام بکنیم و از ائمه هدى بکنیم و به قانون هم عمل کنیم و هم خاضع باشیم در مقابل قانون. قانون براى همه است. البته چنانچه به قانون بخواهند عمل کنند و یک دزدى را به جاى خودش بنشانند، آن دزد صدایش در مى‏آید، لکن باید به آن دزدى که مقابل قانون مى‏خواهد عرض اندام کند، توجه داد که این قانون است. اگر پسر رسول اکرم، دختر رسول اکرم، هم- خداى نکرده- دزدى کند، رسول اکرم دست او را مى‏برد، قانون است. قانون براى نفع ملت است، براى نفع جامعه است، براى نفع بعضى اشخاص و بعضى گروهها نیست. قانون توجه به تمام جامعه کرده است. قانون براى تهذیب تمام جامعه است. البته دزدها از قانون بدشان مى‏آید و دیکتاتورها هم از قانون بدشان مى‏آید و کسانى که مخالفتها مى‏خواهند بکنند از قانون بدشان مى‏آید، لکن قانونى که مال همه ملت است و براى تهذیب همه ملت است و براى آرامش خاطر همه ملت است و براى مصالح همه ملت است، باید محترم شمرده بشود»

دو) «صحیفه امام، ج‏17، ص: 98

زمان: صبح 27 آبان 1361/ 2 صفر 1403

ایران مال همه است»