پیام نوروزی ی سال 1390

              بسم الله الرحمان الرحیم.

            روزهای پایان سال 1389 و روزهای اول سال 1390 گرفتار و بی تلفن و بی اینترنت بودم. هم، زمان گذشته است و فکرم متمرکز نیست و حالم یاری نمی کند بتوانم مانند سالهای قبل پیام نوروزی بدهم، هم خلاف مروّت می دانم عین خیالم نباشد زندانیان سیاسی و خانواده ی های زندانیان سیاسی و فرزندان و خانواده ی آقای ... و آقای ... اندوهگین و غمگین و چشم انتظار باشند، و من جهان را فرخنده و خجسته ببینم. همچنین در روز اول یا دوم فروردین 1390 عالِم ِ شیعه آقای محمد صادقی اصفهانی مشهور به محمد صادقی تهرانی درگذشت. بنده از مکاتبه هایم و گفت و گوهایم و دیدارهایم با ایشان بسی بهره ها بردم. خدا مرا ببخشد که نتوانستم در مراسم تشیع و تدفین ایشان در قم حاضر شوم.