بابک زهرایی بازی

            بسم الله الرحمان الرحیم.

            در http://www.edalatkhahi.ir/007132.shtml ، درباره ی آقای حسن رحیم پور ازغدی، گفته اند: «به خاطر پیگیری و بحث از عدالت، رییس‌جمهور وقت به او گفته بود «بابک زهرایی بازی» در نیار؛ این جا دانشگاه نیست که یک چیزی بگویی بقیه برایت دست بزنند، «مرّوا کراما» موضوع را نشنیده گرفت.»

            نمی دانم «رئیس جمهور وقت» که بوده، اما چون سیدمحمد خاتمی زیاد از عدالت «حرف نمی زد»، پس شاید او بوده. آقای حسن رحیم پور ازغدی، نمی دانم چه گفته بوده که «پیگیری و بحث از عدالت» بوده، و، این طور که نقل شده، رئیس جمهور وقت به او گفته بود «بابک زهرایی بازی درنیار»، اما شاید برایتان سؤال ایجاد شود بابک زهرایی که بوده و چه می گفته. بنده دیروز پنجم بهمن 1390 قسمتی از مناظره ی بابک زهرایی و بنی صدر را در کیهان 12 خرداد 1358 دیدم، و این طور با نام بابک زهرایی آشنا شدم.

            طبق http://www.asr-entezar.ir/archives/8833 آقای محسن قرائتی در تاریخ 5 خرداد 1364 در برنامه ی درسهایی از قرآن گفته است:

            «ممکن است بعضی از وکلا وعده‌های نابجا بدهند. قرآن می‌فرماید: «یَعِدُهُمْ وَ یُمَنِّیهِمْ وَ ما یَعِدُهُمُ الشَّیْطانُ إِلاَّ غُرُوراً»(نساء/۱۲۰) یعنی وعده‌های نابجا کار شیطان است. آن وقت کاندیدا می‌گوید: اگر من وکیل شوم، در طول دو روز وضع آب را درست می‌کنم. مگر شما بابک زهرایی هستید؟ بابک زهرایی فردی چپی بود و می‌گفت: من در دو شب وضع ایران را درست می‌کنم.»

            در خرداد 1358 بابک زهرایی و ابوالحسن بنی صدر مناظره کرده بودند.

            طبق محمد حیدری، روزنامه ی سرمایه، 28 اردیبهشت 1385، که از کیهان 12 خرداد 1358 نقل کرده است، طبق http://www.magiran.com/npview.asp?ID=1074229 :

            «از اواسط خرداد، مناظره نمایندگان گروه های مختلف در دانشگاه آغاز شد. پیش از آن این مناظره ها از تلویزیون منتشر می شد که به دلایل نامعلومی تا مدت ها متوقف ماند. به همین دلیل نمایندگان گروه ها با برنامه قبلی در دانشگاه تربیت معلم مناظره خود را ادامه دادند. مشهورترین این بحث ها، مناظره بابک زهرایی و ابوالحسن بنی صدر بود. بابک زهرایی در سخنان خود بار دیگر تاکید کرد که برخی مسایل ایران را دو شبه می توان حل کرد. او گفت: «مساله ای که من در سفرهای مختلف که به چند نقطه ایران داشتم، با آن مواجه شدم، مساله ای بود که می گفتند چرا من گفته ام بعضی از این مسایل را دوشبه می شود حل کرد. این جا می خواهم پیشنهاد کنم که مساله استقلال کشور هم دو شبه حل شدنی است. مساله کشاورزی را که قبلامطرح کردیم، مساله رابطه بین دهقان و زمین دار، دو شب کافی است که همه زمین ها به دست دهقانان سپرده شود، در رابطه با کارخانجات هم همین جور، دو شب زیاد است، یک شب کافی است که همه کارخانجات کشور تحت کنترل کارگران درآید. در رابطه با استقلال واقعی کشور، من هیچ راهی به جز ملی شدن کلیه سرمایه های امپریالیستی در این کشور، کلیه کارخانه های بزرگ، کلیه شاخه های بانک های جهانی که بانک های ما را کنترل می کنند، هیچ راهی به جز ملی شدن این وسایل وجود ندارد.»

ابوالحسن بنی صدر نیز در پاسخ به او گفت: «نمی شود که شما دو شبه کشاورزی را حل کنید، یک شبه استقلال درست کنید و یک ساعته هم فلان را درست کنید. اگر ما بخواهیم کشاورزی را حل کنیم، 16 مشکل بزرگ کشاورزی ایران را باید حل کنیم، شما می توانید این ها را دو شبه حل کنید; بگویید چگونه؟ همین زمین هایی که شما می گویید اختیارش را بدهیم به دهقانان، در هر سال، دو میلیون هکتار زمین آبی می رود زیرکشت و 6 میلیون هکتار زمین دیم، در مجموع می شود 8 میلیون هکتار، حدود 5/3 بلکه 4 میلیون خانوار داریم که از کشاورزی زندگی می کنند، یعنی به هر خانوار به طور متوسط به هر 5 نفر، دو هکتار زمین می رسد که از آن یک چهارم زمین آبی است. اگر تمام این زمین ها هم تقسیم شود بین دهقانان، به هر خانوار دهقان دو هکتار زمین می رسد که برای تهیه قوت لایموت زندگی همان 5 نفر هم کافی نیست. چرا که تولید کشاورزی ما به طور ناخالص یعنی به علاوه آن چه که صرف کاشت دوباره می شود، به علاوه آن چه که وارد کشور می شود، به هر نفر 11 ریال در روز می رسد، آیا شما می توانید با 11 ریال در روز زندگی کنید؟

او افزود: «حالا همین کشاورز برای این که کشت و کارش انجام شود، در سال _23 میلیارد تومان وام احتیاج دارد. اگر همه زمینه ها هم به دهقانان داده شود، حدود 30 میلیارد تومان وام به آن اضافه می شود. این ها را دو شبه می شود فراهم کرد؟ غیر از این ها، مساله آب است در ایران، تمام آبی که نزولات بارانی ماست، کافی است برای این زمین ها، البته اگر همه را مهار کنند. حال شما ببینید که کنترل این آب ها که نزولات بارانی باشد و میزان سرمایه ای که لازم است تا آبها مهار شود چقدر خواهد بود؟ تا این جا من از16 مشکل کشاورزی ایران، فقط سه تا را شمرده ام» [کیهان 12/3/58]»

طبق خسرو صدری، http://khosro-sadri.blogspot.com/2010/06/blog-post_24.html :

«مناظره را بعد از انقلاب، ابوالحسن بنی صدر باز کرد. ورود او به همراه آیت الله خمینی به ایران، هم برای نیروهای مسلمان و هم برای خود او موقعیت خوبی فراهم آورد. او توانست، به سرعت از امتیازات فضای مذهبی موجود استفاده کند و پایگاه محکمی بین بسیاری ازجوانان، از جمله با همین سلاح مناظره و شعار: "جهان را با منطق مسلمان می کنیم"، بدست آورد. دانشجویان و جوانان مذهبی هم، بالاخره یکی را پیدا کردند که با آشنایی نسبی از مکاتب دیگر، توان قد علم کردن در مقابل آن ها را داشت. مناظره او با بابک زهرایی، از "حزب کارگران سوسیالیست"، بسیار پربیننده بود. بعداز ممانعت قطب زاده، سرپرست صدا و سیما، از ادامه پخش بحث این دو، بنی صدر خواستار انجام آن در دانشگاه شد و یکی دو جلسه ای هم در دانشگاه تربیت معلم آن را ادامه دادند.»

خسرو صدری گفته است:

« "مناظره"، در کشور ما، چه آن نوعش که در سال های اول انقلاب شاهد بودیم و چه نوع اخیرش در انتخابات جنجالی ریاست جمهوری، بیشتر به یک "دوئل"، شباهت دارد. التهاب و عصبیت، بین هواداران و خود بحث کنندگان، چنان حاکم می شود، که حواشی بیشتر از ماهیت گفتگو و حقیقت، اهمیت پیدا می کند. به عنوان مثال، اکثردوستداران آن موقع آقای بنی صدر در بحث با زهرایی، که تمامی طیف های مذهبی را شامل میشد، ازآن همه گفتگو فقط به این جمله زهرایی که: "مشکل کشاورزی را یک شبه می توان حل کرد"، گیر داده و آن را جوک کرده بودند تا مجبور نباشند به ذهن خود، برای فهم باقی مباحث فشار آورند. و یا حالت تهوع فرخ نگهدار، در مناظره تلویزیونی را هنوز بعد از 30 سال، همین نحله های فکری، نشانه "کم آوردن مارکسیست ها در مقابل اسلام"، عنوان می کنند و کاری هم با خود مبحث ندارند.»

طبق http://www.habilian.ir/fa/legal/%D8%A8%D8%A7-%DA%86%D8%B4%D9%85-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%9B-%D8%A8%D9%86%DB%8C-%D8%B5%D8%AF%D8%B1-1.html ، سمیه حسینی، 15 آذر 1389، درباره ی بنی صدر:

«بنی صدر سال ها قبل از انقلاب اسلامی زمانی که در پاریس دانشجوی اقتصاد بود، بارها به دوستانش گفته بود که «من اولین رئیس جمهور ایران خواهم شد.» ... در روز مناظره ی او با بابک زهرایی، اجتماع دانشجوها تا چمن های دانشگاه کشیده شد.»

سیدعباس سیدمحمدی:

ــ ظاهراً بابک زهرایی، نظراتی داشته، و ایشان با آن نظرش که عجیب غریب بوده، مشهور شده و در ذهن تعدادی از افراد باقی مانده است. البته ایشان تمام نظراتش عجیب غریب نبوده. طبق http://zamaaneh.com/parsipur/2009/10/post_323.html  یک نفر درباره ی بابک زهرایی گفته است: «در بحث‌های سیاسی به صراحت تأیید می‌کرد که با اتفاقات سیاسی جاری، فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در شرف وقوع است. من اولین بار کلمه‌ی فروپاشی با مفهوم سیاسی امروزین‌اش را از بابک زهرایی در زندان شنیدم.» در http://www.eslahe.com/3306//زندگی%20نامه/خاطراتی-از-کاک-احمد/  درباره ی بابک زهرایی گفته اند: «پدر و پدربزرگش روحانی بودند.»

ــ در رقابتهایی مانند انتخابات، و در تحولات بزرگ اجتماعی، البته که خوب است نامزدها و رهبران حرفهای عاقلانه و حکیمانه بزنند، اما ظاهراً مردم و ملتها، با حرفهای عاقلانه و حکیمانه، خیلی تهییج نمی شوند در انتخابات و در تحولات بزرگ اجتماعی شرکت کنند، و چون نامزدهای انتخابات و رهبران تحولات بزرگ اجتماعی هم بالأخره از همان مردم و ملت هستند، و این مسئله را می دانند، یک مقدار، کم یا زیاد، وعده هایی را چاشنی ی سخنان خود می کنند، که قطعاً یا احتمالاً خودشان می دانند آن وعده ها عملی نمی شود. البته عده ای هم هستند همین جوری همین جوری استعداد دارند وعده های الکی بدهند.