هدف از انتخابات چیست؟ رأی در انتخابات ریاست جمهوری ، رأی به چیست؟

            بسم الله الرحمان الرحیم.

            یک) هدف از انتخابات چیست؟

دیدگاه و جواب مرحوم امام خمینی:

            «هدف از انتخابات در نهایتْ حفظ اسلام است‏» (یازده فروردین 1367).

            گمان کنم نتیجه ی منطقی ی دیدگاهی که هدف از انتخابات را حفظ اسلام می داند، این است که اگر موضوع خاصی را جزو قطعیات اسلام بداند، آن موضوع اولاً با ارشاد یا با دستور یا به هر صورت ممکن باید در قانون اساسی وارد شود و اما و اگر در مورد ورود آن به قانون اساسی پذیرفته نیست، و ثانیاً آن موضوع دیگر خواستنش یا نخواستنش از جانب ملت، به رأی و انتخابات و نظرخواهی گذاشته نمی شود، زیرا «هدف از انتخابات در نهایت حفظ اسلام است»، و ظاهراً لغو است موضوعی را که جزو قطعیات اسلام می دانند، به «انتخابات» (که هدف از آن را حفظ اسلام می دانند) بگذارند.

            مشخصاً، مرحوم امام خمینی که معتقد بوده تکذیب ولایت فقیه تکذیب اسلام و ائمه است («نگویید ما ولایت فقیه را قبول داریم، لکن با ولایت فقیه اسلام تباه مى‏شود! این معنایش تکذیب ائمه است؛ تکذیب اسلام است‏ ــ 28 شهریور 1358»)، و معتقد بوده «هدف از انتخابات در نهایت حفظ اسلام است»، قاعدتاً به انتخابات مجدد گذاشتن ولایت فقیه را روا نمی دانسته. چنان که در قانون اساسی ی فعلی ی ایران، ولایت فقیه جزو موضوعات تغییرناپذیر شده است.

            و از دیگر بیانات مرحوم امام خمینی برمی آید، از دید ایشان «هدف از انتخابات در نهایت حفظ [نظام و] اسلام است». زیرا ایشان «نظام و اسلام» را همردیف می دانسته است:

            امام خمینی، 11 شهریور 1363:

«نگهبان آیندۀ نظام و اسلام باشیم.»

            امام خمینی، 14 اردیبهشت 1367:

«... اوضاع را به صورتى دیدم که اگر پا در میانى نمى ‏کردم به اصل نظام و اسلام، آن هم در شرایط کنونى، صدمه مى ‏خورد.»

دو) حضرت آقای خامنه ای رهبر جمهوری ی اسلامی ی ایران، چند روز قبل از انتخابات ریاست جمهوری ی 24 خرداد 1392، عیناً به نقل از روزنامه ی اطلاعات شنبه هجده خرداد 1392 صفحه ی یک:

            «هر رأی مردم، رأی به جمهوری اسلامی و اعتماد به ساز و کار انتخابات است»

            پایان نقل بیانات حضرت آقای خامنه ای.

            طبق قانون اساسی ی 1358، «جمهوری ی اسلامی» (ظاهراً جمهوریت و اسلامیت به معنای «جمهوری ی اسلامی» است) و «ولایت فقیه»، اموری هستند تغییرناپذیر. ظاهراً یعنی اموری هستند که دیگر به رأی گذاشته نمی شوند.

آیا شرکت کردن در انتخابات ریاست جمهوری و رأی دادن به یکی از نامزدها، که عهده دار ریاست «قسمتی از» قوه ی مجریه خواهد شد، رأی به جمهوری ی اسلامی ــ که طبق قانون اساسی ی فعلی تغییرناپذیر است ــ خواهد بود؟

آیا رأی دادن در انتخاباتی که مربوط به مقامی تغییرپذیر است، رأی مثبت است به موضوعاتی تغییرناپذیر؟

آیا آراء باطله در انتخابات ریاست جمهوری، که ظاهراً همواره تعدادی آراء باطله وجود دارد، رأی به جمهوری ی اسلامی و رأی اعتماد به ساز و کار انتخابات است؟

اگر اشتباه نکنم، در خود قانون انتخابات، راجع به تخلفات و تقلبات و سوء استفاده ها و این موارد، پیش بینی شده است. یعنی، حتا خود قانونگذار و خود مجری ی انتخابات و خود نهاد ناظر بر انتخابات، اعتماد کامل به ساز و کار انتخابات نداشته است. و حتا خود رهبر جمهوری ی اسلامی در خرداد 1388 موافقت فرمود و دستور داد تعدادی از صندوقهای رأی بازشماری شوند.

حال، رأی دادن در انتخابات ریاست جمهوری و انتخابات مجلس و انتخابات خبرگان و انتخابات شوراها، چه گونه به معنای اعتماد به ساز و کار انتخابات است؟ احتمالاً «اعتماد نسبی» مورد نظر است. و درست است. به راستی، انسان عاقل در انتخاباتی که اعتماد نسبی به صحت برگزاری ی آن و شمارش آراء آن و اعلام نتایج آن نداشته باشد، نباید شرکت کند.

محافظان امنیت خانواده ها

بسم الله الرحمان الرحیم.

دیروز، پانزده خرداد 1392، در مناظره ی هشت نامزد محترم انتخابات ریاست جمهوری، آقای دکتر غلامعلی حداد عادل گفت همان طور که باید برنامه های فرهنگی و ... وجود داشته باشد برای نرفتن مردم به سوی مواد مخدر، و باید راههای ورود مواد مخدر به کشور را هم مسدود کرد، به همین ترتیب، علاوه بر این که باید برنامه های فرهنگی و هنری ی خوب تولید کرد برای استفاده ی مردم، باید آنتنهای ماهواره ها را جمع کرد و نگذاریم خانواده ها از هم بپاشند.

بنده استدلال آقای دکتر غلامعلی حداد عادل را درست نمی دانم. ظاهراً تمام یا اکثر عقلای دنیا، در حکومت ولایت مطلقه ی فقیه و حکومت لیبرال و حکومت کمونیستی و حکومت سلطنتی و همه جا، پذیرفته اند که جلوی ورود مواد مخدر به کشور را باید گرفت، اما این که مردم جز تلویزیون حکومتی و رسمی باید حق نداشته باشند تلویزیونهای دیگر را، به انتخاب و گزینش خود ببینند، ظاهراً فقط در کره ی شمالی و چین و ایران و احیاناً معدود کشورهای دیگر وجود دارد. چیزی نیست که عقلای دنیا اتفاق نظر بر آن داشته باشند. بلکه، اتفاق نظر بر خلافش است.

در بین خویشاوندان من، چند طلاق اتفاق افتاده است در ماههای گذشته. آن طور که اطلاع دارم، جدا شدن زن و مرد از همدیگر، مطلقاً ربطی به تلویزیون ماهواره ای نداشته. دلیلش مشکلات اقتصادی و ناسازگاریهای اخلاقی بوده.

حساسیت نشان دادن سریع به صحبتهایی که بوی «گرایش به آزادی» دارد، فقط در دکتر غلامعلی حداد عادل نبود. آقای دکتر سعید جلیلی هم بلافاصله به مطرح شدن «پهنای کم باند اینترنت» و «توقیف مطبوعات» واکنش نشان داد، و گفت «... حالا دو تا روزنامه هم توقیف شده باشه ...».

دَهَک یازدهم

             بسم الله الرحمان الرحیم.

            با این اقتصاد قمر در عقرب، که یک روز قحط کَره است یک روز قحط مرغ است یک روز قحط روغن جامد است، این جانب مفهوم متناسب با این اقتصاد را اختراع می کنم و به ملت بزرگوار تقدیم می کنم.

            همچنان که به خواجه نصیر الدین طوسی لقب «عقل حادی عشر» (عقل یازدهم) دادند، حال آن که مراتب عقل را دَه مرتبه دانسته بودند، در اقتصاد مملکت ما هم می توان «دَهَک حادی عشر» (دَهَک یازدهم) را مطرح کرد. دور نیست میلیون میلیون هموطنان ما در دَهَک یازدهم قرار گیرند.

وجوب شرکت درانتخابات، وفضیلت وتوفیق حضور«هرچه نزدیکتربه اول وقت»

              بسم الله الرحمان الرحیم.

ـــــ مرحوم امام خمینی، یازده تیر 1360 :

«به زن و مرد و آن کسى که به حد رأى دادن قانونى رسیده واجب است این مسأله که در پاى صندوقهاى تعیین رئیس جمهور حاضر بشوند و رأى بدهند.»

ـــــ حضرت آقای خامنه ای رهبر جمهوری ی اسلامی ی ایران، بیانات در مصاحبه هنگام اخذ رأی در انتخابات مجلس نهم، 22/12/1390 ، عیناً از وبسایت دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=19183 ):

            «معتقد هم هستم که این کار مثل نماز، هرچه به اول وقت نزدیکتر باشد، على‌الظاهر فضیلتش بیشتر است. نه اینکه بخواهم نسبتِ به شرع بدهم، بگویم شرعاً اینجور است - مثل اینکه در نماز اینجور است - به حسب نگاه عقلائى، انسان روز جمعه وقتى اول وقت بیاید این کار را انجام بدهد، فکرش آسوده است که وظیفه را انجام داده، بعد میرود سراغ کارهاى دیگرش میرسد؛ برخلاف اینکه بگذارد آخر وقت، که هم پاى صندوقها شلوغ میشود، هم احتمال توفیق پیدا نکردن پیش مى‌آید، هم نگرانى و دغدغه وجود دارد که کِى بروم، کِى نروم. بنابراین اول وقت بیایند، به هر سى نفر هم رأى بدهند؛ نام سى نفر را بنویسند. مردم عزیزمان سعى کنند این کار را با احساس حجتى بین خودشان و خداى متعال انجام بدهند و ان‌شاءاللَّه قصدشان را خالص کنند.»

امسال حدود 43 میلیون نفر در انتخابات ریاست جمهوری شرکت خواهندکرد

            بسم الله الرحمان الرحیم.

            در روزنامه ی اطلاعات شش خرداد 1392 صفحه ی اول خواندم «انصاری: امسال 5/1 میلیون نفر از زائران تهرانی و شهرستانی در مراسم سالگرد امام شرکت می کنند»، و برایم سؤال ایجاد شد هشت روز قبل از مراسم سالگرد فوت مرحوم امام خمینی، مسئولان از کجا می دانند تعداد افراد شرکت کننده در مراسم چند نفر است؟ آیا افرادی که می خواهند در آن مراسم شرکت کنند، پیشاپیش ثبت نام می کنند؟ پیشاپیش اطلاع می دهند؟ نمی دانم. اما به ذهنم رسید همان طور که هشت روز قبل از برگزاری ی مراسم سالگرد فوت مرحوم امام خمینی، می توان تعداد شرکت کنندگان در مراسم را فهمید و اعلام کرد، به همین ترتیب می توان تعداد شرکت کنندگان در انتخابات ریاست جمهوری ی 24 خرداد 1392 را پیشاپیش فهمید. این طور:

            در انتخابات 22 خرداد 1388، که آن سال سال ِ حماسه ی سیاسی نامیده نشده بود، چهل میلیون نفر در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کردند؛

            در انتخابات 24 خرداد 1392، که امسال سال ِ حماسه ی سیاسی نامیده شده است، قاعدتاً تعداد شرکت کنندگان در انتخابات بیش از تعداد شرکت کنندگان در انتخابات 1388 خواهد بود، و حدود 43 میلیون نفر خواهد بود.

            امروز هفتم خرداد است و هفده روز دیگر انتخابات برگزار می شود. ببینیم آیا پیش بینی ی «سیاسی ـ ایدئولوژیک ـ منطقی»ی من درست از کار درمی آید یا نه.

            [طبق http://rasadkhane.jamnews.ir/News/FullStory/?nwid=888761 ، چاپ خبر در هفت خرداد 1392، مصطفی محمدنجار وزیر کشور تعداد افراد واجد شرایط شرکت در انتخابات ۹۲ را پنجاه میلیون و چهارصد و هشتاد و سه هزار و صد و نود و دو نفر اعلام کرد.]