بسم الله الرحمان الرحیم.
آقای امیرمهدی، گفت:
«ما در جامعه ای زندگی می کنیم که اکثریت قریب به اتفاق مردمش الاغ تشریف دارند.»
سپس در برابر انتقادها، که چرا چنین حرفی می زنی، گفت:
«شما یا دیگران این مقدار قدرت تعقل و شعور ندارید که مسائل را تفکیک کنید؟ امام صادق که می گوید اکثر مردم الاغ و خر و گاو میمون و خوک هستند معاذالله بی ادبی کرده؟ اگر من حرف ایشانرا تکرارا کنم بی ادبی کرده ام؟ شما یا دیگران اگر با مسائل آشنا نیستی من مقصرم؟ دروغ بگویم وبگویم همه گل وسنبل ودوست داشتنی و مهربان و .. هستند؟شما در این جامعه زندگی نمی کنی؟ این همه آدم که حق دیگران را مثل آب خوردن پایمال می کنند ودروغ می گویند و تهمت می زنند و بدگوئی می کنند و حق و ناحق می کنند و...اینها انسان هستند؟»
همان طور که می بینید، امیرمهدی، که گفت
«ما در جامعه ای زندگی می کنیم که اکثریت قریب به اتفاق مردمش الاغ تشریف دارند»
خود را دارای مقدار کافی قدرت تعقل و شعور، و دارای توانائی ی تفکیک مسائل، و پیرو صادق امام جعفر صادق علیه السلام، و آشنا با مسائل، و صادق غیر دروغگو می داند، و قاعدتاً کسانی را که نمی گویند
«ما در جامعه ای زندگی می کنیم که اکثریت قریب به اتفاق مردمش الاغ تشریف دارند»
فاقد میزان کافی قدرت تعقل و شعور، و فاقد توانائی ی لازم برای تفکیک مسائل، و ناآشنا به مسائل، و دروغگو (یا کم راستگو) می داند.
خُب. طبق درک بنده، این گونه سخنان، آسیبهای بزرگ به اخلاق جامعه ی انسانی وارد می کند. و چه دینداران و چه دین نداران، اگر نزدیک این استدلالهای غلط و استدلال نماها شوند، سقوط می کنند به چاه بی اخلاقی. خصوصاً دینداران، با استدلال سطحی و غلط به آیات و روایات، چه آسیبها و ناهنجاریها که ممکن است ایجاد کنند.
ادیان الاهی، ادیان اخلاق و ادب هستند. و جُدای از بحث ادیان، هرچند در نوع انسان، هم خشونت هست و هم آرامش، اما ظاهراً عقلای بشر، خشونت را تأیید نمی کنند و خوشخوئی و ادب و آرامش و وقار را تأیید می کنند.
غیبت عبارت است از یاد کردن دیگرى به چیزى که اگر با خبر شود خوش نمىدارد؛ یعنى نقص کسى را نزد دیگران به قصد نکوهش ذکر کردن.
از پیامبر(ص) روایت شده است:
هل تدرون ما الغیبة؟ قالوا: الله و رسوله اعلم قال: ذکرک اخاک بما یکره. قیل أرأیت ان کان فى اخى ما اقول؟ قال: ان کان فیه ما تقول فقد اغتبته و ان لم یکن فیه فقد بهته.
پیامبر(ص) پرسیدند: آیا مىدانید غیبت چیست؟ پاسخ دادند: خدا و رسولش داناترند. فرمودند: یاد کردن برادرت (در نزد کسی یا کسانی) نسبت به چیزی که اگر بفهمد ناراحت میشود.
پرسیده شد: حتى اگر آن چه مىگویم در برادرم باشد باز هم غیبت است؟ فرمودند: اگر آن چه مىگویى در او باشد غیبتش را کردهاى و اگر در او نباشد بهتان(تهمت) زدهاى.
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِّنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلَا تَجَسَّسُوا وَلَا یَغْتَب بَّعْضُکُم بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَن یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَّحِیمٌ
ای کسانی که ایمان آوردهاید! از بسیاری از گمانها بپرهیزید، چرا که بعضی از گمانها گناه است; و هرگز (در کار دیگران) تجسس نکنید; و هیچ یک از شما دیگری را غیبت نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟! (به یقین) همه شما از این امر کراهت دارید؛ تقوای الهی پیشه کنید که خداوند توبهپذیر و مهربان است.
لاَّ یُحِبُّ اللّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوَءِ مِنَ الْقَوْلِ
خداوند دوست ندارد کسی با سخنان خود، بدیها(ی دیگران) را اظهار کند;
وَیْلٌ لِّکُلِّ هُمَزَةٍ لُّمَزَةٍ (5)
وای بر هر عیبجوی مسخرهکنندهای.
اَلْمُؤْمِنُ اَعْظَمُ حُرْمَةً مِنَ الْکَعْبَةِ (7)
حرمت مومن از کعبه بیشتر است
پیشواى یازدهم، حضرت عسکرى (ع) در این باره مى فرماید:
اعلموا ان غیبتکم لاخیکم المومن من شیعه آل محمد (ص) اعظم فى التحریم من المیته.
بدانید که غیبت شما از برادر مؤمنتان که از شیعیان اهل بیت است، از خوردن گوشت مرده حرام تر است.
از رسول خدا (ص) چنین روایت شده است:
ان الغیبه اشد من الزنا.
به درستى که غیبت کردن از زنا بدتر است.
امیرمؤمنان على (ع) مى فرماید: الغیبه قوت کلاب النار.
غیبت، خوراک سگ هاى آتش است.
در روایت دیگرى با همین مضمون از پیامبراکرم (ص) آمده است:
اجتنبوا الغیبه فانها ادام کلاب النار.
از غیبت بپرهیزید، چرا که خورش سگ هاى جهنم است.
امام صادق (ع) از رسول اکرم (ص) چنین نقل کرده است: من اذاع الفاحشه کان کمبتدئها.
کسى که عمل زشتى را نشر دهد، مثل کسى است که آن کار را آغاز کرده است.
سلام
اگر فرض کنیم در جامعه ای زندگی می کنیم که اکثریت... تلاش برای بهسازی اش مانند حمله ی دون کیخوت (کیشوت؟) به آسیابهای بادی ست.
با سلام
آقای امیرمهدی، گفت:
«ما در جامعه ای زندگی می کنیم که اکثریت قریب به اتفاق مردمش الاغ تشریف دارند.»
مثلی میگوید:
مرجع ضمیرش را پیدا خواهد کرد.