راهپیمائی

            بسم الله الرحمان الرحیم.

            یک) اصل 27 قانون اساسی ی جمهوری ی اسلامی ی ایران:

            «تشکیل اجتماعات و راه‏پیمایی‏ها، بدون حمل سلاح، به شرط آن که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است.‏‏»

            دو) روزنامه ی اطلاعات، چهارم دی 1359، هفدهم صفر 1401، صفحه ی دو:

            «بسم الله الرحمن الرحیم

            ملت شریف و مبارز ایران،

            در این موقعیت حساس که سربازان و پاسداران جان بر کف ما در برابر دشمنان خارجی سرگرم مبارزه و جانبازی هستند. آثار تحریکات دشمن در داخل صفوف فشرده ملت احساس میشود. چنانکه امام خمینی مد ظله فرموده اند هر گونه تحصن و اعتصاب در این موقعیت حساس بنفع دشمن است و به هیچوجه قابل اغماض نیست. وزارت کشور با الهام از رهنمودهای رهبر کبیر انقلاب و بپاس احترام خون پاک شهدای گلگون کفن انقلاب اعلام می دارد که هر گونه راهپیمائی و تحصن و اعتصاب بدون کسب مجوز ممنوع است و متخلفین را بدادگاه انقلاب معرفی و با توجه به مقررات زمان جنگ با انها رفتار خواهد شد. از ملت مسلمان و هم میهنان عزیز انتظار می رود که با بیداری کامل نقشه های خائنانه دشمن را خنثی و در حفظ نظم عمومی با مامورین انتظامی همکاریهای لازم را معمولی [«معمولی»، کذا فی الاصل] دارند و مامورین انتظامی موظف هستند مراقب اوضاع بوده و به وظایف قانونی خود قاطعانه عمل کنند.

            وزیر کشور ـ مهدوی کنی»

            سه) روزنامه ی اطلاعات، هشتم دی 1359، بیست و یکم صفر 1401، صفحه ی دو:

            «در راه پیمایی دیروز تهران، زنان مسلمان انقلابی مثل همیشه، حضور فعال داشتند. در این عکس، یک زن مسلمان، تصویری از امام را در جریان راه پیمایی دیروز، حمل می کند.

.........

از جمله شعارها عبارت بودند از:

درود بر امام حسین رهبر آزادگان

سلام بر خمینی رهبر مستضعفان

..........

مرگ بر امریکا ـ مرگ بر ریگان

برادر، ای خواهر، بنگر منافقین را، همراه کافرین را

..........

قطعنامه راه پیمائی

1 ـ ما مردم مسلمان ایران برای چندمین بار وفاداری خویش را به امام امت و مقام ولایت فقیه اعلام داشته و تنها رهبری امام را که همان خط راستین انبیاء الهی و پیامبر اسلام و امامان معصوم (ع) است پذیرفته و هر گونه بی حرمتی و عدم اطاعت از ولایت فقیه در هر شکل و لباسی را شدیدا محکوم می کنیم

..........»

چهار) روزنامه ی اطلاعات، نهم دی 1359، صفحه ی سه:

«خط ارتباطی مردم با نمایندگان مجلس

.......... آیا بهتر نیست قبل از راه پیمائیها ترتیبی داده شود که عکس هیچکس جز عکس امام در راه پیمائی حمل نشود؟ مردم دیگر طاقت این درگیریها را ندارند و بیش از هر چیز آرامش و وحدت میخواهند .......... خانم هنرمند.»

پنج) عباس رادنیا، به نقل از مقاومت در زندان: خاطرات عباس رادنیا 1340—1343 ، محاکمات و مدافعات عباس رادنیا ـ مصطفی مفیدی ـ محمّد بسته نگار 1343، به کوشش دکتر ابراهیم یزدی، تهران، انتشارات قلم، 1378؛ صفحه ی 367:

«... من گمان می کنم اتهام من و نهضت آزادی ایران، این اعمال که بهیچوجه به آن چسبندگی ندارد نیست، بلکه اتهام من و نهضت آزادی آن است که خلاف خواسته دولت و با اتکاء به قوانین اساسی ایران و اعلامیه حقوق بشر، تشکیل اجتماعی داده است و مثل این که در این کشور اجتماع ممنوع است و باید مثل گوسفند در یگ گله بزرگ مجری دستورات بود و بس و نام حق، قانون و آزادی را نباید برد ...»