سفر من و خانواده ام به مشهد: تجربه ی اول: «حق انتخاب»

                  بسم الله الرحمان الرحیم.

            السلام علیک یا علی بن موسی الرضا السلام علیک یا امام الهدی و العروة الوثقی و رحمة الله و برکاته.

            من و همسرم و پسرم از جمعه ده تیر 1390 تا دوشنبه سیزده تیر 1390 مشهد بودیم. اداره ی محل کار خانمم هر چند سال این موقعیت را فراهم می کند کارمندانش با پرداخت یک چندم (یک پنجم؟) هزینه ی بلیت هواپیما و هتل و غذا، دو سه روز بروند مشهد. ما سه سال و نیم قبل رفتیم. الان هم نوبتمان شد. آن موقع پسرم شش ماهه بود. این بار چهار ساله.

            هتل محل اقامت ما، البته من نشمردم ستاره هایش را، اما مثل این که چهار ستاره بود. هم دفعه ی قبل و هم این بار به این هتل رفتیم. در طبقه ی زیر همکف، رستوران هتل بود. سلف سرویس بود. ما سه ناهار و سه شام و سه صبحانه خوردیم در آن رستوران. همان طور که گفتم سلف سرویس بود. هر وعده، چند نوع انتخاب وجود داشت برای مهمانها. بله. دو سه بار که ما غذا خوردیم، پسر چهار ساله ام مفهوم «سلف سرویس» و «حق انتخاب» را متوجه شد، و وقتی به او گفتم «بابا، چی بیارم برات»، در حالی که از پشت میز بلند می شد و به سمت میز غذاها و سالادها و ... می رفت، گفت: «خودم انتخاب می کنم.»

            بله. پسر چهار ساله، مفهوم «حق انتخاب»، و ارزشمندی اش و مطلوب بودنش برای انسان را به سرعت متوجه شد، و به سرعت خواست از این حق «استفاده کند» و معطل نماند حق او. حال، آیا 75 میلیون ایرانی، که غالباً «ملت بزرگوار ایران» و «ملت شریف ایران» و «ملت رشید ایران» نامیده می شوند در زبان حکمرانان محترم ایران، البته رئیس مملکت را که حق ندارند مستقیم انتخاب کنند، و البته نوع نظام سیاسی را هم پدران ما قبول زحمت فرمودند و در تابستان 1368 و با حضور 56 درصد واجدان شرایط نظام سیاسی را «تغییرناپذیر» کردند و ما را قانوناً حقی برای اظهار نظر درباره ی آن نیست، و شخص دوم مملکت را هم که حق دارند مستقیم انتخاب کنند، بعد از این است که اعضای محترم شورای نگهبان نظر می دهند ما اعضای شورای نگهبان از این (مثلاً) هزار نفر این (مثلاً) چهار نفر را صلاح می دانیم و اجازه می دهیم شما انتخابشان کنید؟ اگر مسائل و جریانات به طور طبیعی باشد، و خواسته های انسانها به طور طبیعی بروز پیدا کند، آیا 75 میلیون ایرانی 12 عضو شورای محترم نگهبان را، که اتفاقاً آن 12 عضو محترم شورای نگهبان انتخاب شده ی مردم هم نیستند، از «خودشان» شایسته تر می دانند برای انتخاب صالح و ناصالح ِ نامزدهای انتخاب رئیس جمهور و نماینده ی مجلس و ...؟