بزرگترین منکرات چیست؟

            بسم الله الرحمان الرحیم.

            مرحوم امام خمینی، اول فروردین 1367، پیام نوروزی:

            «سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- از همان روز اول که قیام کردند براى این امر، انگیزه‏شان اقامه عدل بود. فرمودند که، مى‏بینید که معروف، عمل بهش نمى‏شود و منکر، بهش عمل مى‏شود. انگیزه این است که معروف را اقامه کند و منکر را از بین ببرد، انحرافات همه از منکرات است، جز خط مستقیم توحید هر چه هست منکرات است، اینها باید از بین برود و ما که تابع حضرت سید الشهدا هستیم باید ببینیم که ایشان چه وضعى در زندگى داشت، قیامش، انگیزه‏اش نهى از منکر بود که هر منکرى باید از بین برود. مِن جمله قضیه حکومت عدل، جور، حکومت جور باید از بین برود»

            پایان نقل عین سخنان مرحوم امام خمینی.

            حال، با فرض این که اکثر ماها تقریباً تصوری از «مُنکرات» در ذهنمان داریم، ببینیم «بزرگترین منکرات» و «اعظم منکرات» از دیدگاه تعدادی از مقامات مختلف و افراد مختلف، چیست.

            1) رئیس سازمان بسیج مستضعفین کشور، سردار محمدرضا نقدی: بزرگترین منکرات ایستادگی مقابل ولی فقیه و نظام اسلامی است (7 دی 1388 روزنامه ی مردم سالاری http://www.mardomsalari.com/template1/Article.aspx?AID=10428 ).

            2) رئیس فرهنگستان علوم اسلامی، حجت الاسلام سیدمهدی میرباقری، سکولاریسم به عنوان
یکی از بزرگترین منکرات موجود، به دنبال تبدیل جهان به دهکده و بتکده جهانی است (11 آذر 1390 http://www.mehrnews.com/fa/NewsDetail.aspx?NewsID=1474919 ).

            3) نایب رئیس مجلس شورای اسلامی، حجت الاسلام محمدحسن ابوترابی فرد، زاویه گرفتن از خط ولایت و رهبری را بزرگترین منکرات حال حاضر جامعه دانست (2 بهمن 1388 http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=1021451 ).

            4) عبدالکریم سروش، اول دی 1390: «... استبداد را (که اعظم منکرات عالم است) ...»

            در چهار دیدگاه که درباره ی بزرگترین منکرات و اعظم منکرات نقل کردم، ظاهراً واضح است اندیشه ی سیاسی و اجتماعی و دینی ی افراد، و اهداف آنها، دخالت دارد در این که بزرگترین منکرات را چه معرفی کنند.

            بنده فعلاً نظر ندارم و نمی دانم «بزرگترین منکرات» آیا به طور مطلق وجود دارد، یا «بزرگترین منکرات» ممکن است در زمانها و مکانهای مختلف تفاوت کند. به هر حال گمان می کنم وظیفه ی شرعی و عقلی و اخلاقی ی همه مکانی و همه زمانی ی ما، در حد فهم و در حد وُسعمان، امر کردن به معروف و نهی کردن از منکر (طبق قرآن: نهی کردن از منکر، و نهی کردن از سوء، و نهی کردن از فساد) است ــ هر منکری. و چه بسا مبارزه کردن با منکرات بزرگتر، افضل باشد از مبارزه کردن با منکرات کوچکتر، البته افضلی که احمز است.