چرا جشنواره های غربی به فیلمهای ایرانی جایزه می دهند؟

            بسم الله الرحمان الرحیم.

            حدود دوازده سیزده سال قبل، از یک کارگردان سینمای ایران دعوت کردم آمد در یک مسجد در تهران برای مردم صحبت کرد. بعد از رفتن مردم، کارگردان و امام جماعت مسجد و بنده و دو سه نفر دیگر، رفتیم طبقه ی بالا و صحبتهای خصوصی تر ادامه پیدا کرد. کارگردان گفت چند نظریه وجود دارد که جوایز متعدد جشنواره های غربی به فیلمهای ایران، به طور کلی به چه دلیلی به ما داده می شود. گفت یک نظریه این است که غربی ها به فیلمهای ما جایزه می دهند، تا مردمشان ترغیب شوند فیلمهای ما را ببینند، و وقتی فیلمهای ما را می بینند، از اوضاع اجتماعی و فرهنگی و سیاسی و اقتصادی ی ما خبردار شوند، و اوضاع ما را با رفاه نسبی و دموکراسی ی نسبی و پیشرفتهای علمی و اقتصادی و اجتماعی ی خود مقایسه کنند، و قدر حکومت خود و قدر رفاه و امکاناتی را که حکومت در اختیار ملتش گذاشته، بیشتر بدانند.

            آن کارگردان، فردی حزب اللهی بود، و به قول خودش، از آخرین افرادی بود اورکت آمریکائی اش را درآورده بود.

            بله. شاید الان که اصغر فرهادی، افتخار دریافت اولین اسکار را نصیب ما ایرانیان کرده، عزیزان و رفقا خوششان نیاید و در ذوقشان بخورد، من چنین حرفهایی می زنم.

            البته آنچه من از قول آن کارگردان نقل کردم، حتا طبق گفته ی خود ایشان، یک «نظریه» است، از بین نظریات متعدد. ایشان اصرار نداشت آن نظریه درست باشد. من هم اصرار ندارم آن نظریه درست باشد. اما در این سالها، همیشه سخن آن کارگردان در ذهنم بوده.

            توجه کنید:

            تأمل کنید:

            «یک نظریه این است که غربی ها به فیلمهای ما جایزه می دهند، تا مردمشان ترغیب شوند فیلمهای ما را ببینند، و وقتی فیلمهای ما را می بینند، از اوضاع اجتماعی و فرهنگی و سیاسی و اقتصادی ی ما خبردار شوند، و اوضاع ما را با رفاه نسبی و دموکراسی ی نسبی و پیشرفتهای علمی و اقتصادی و اجتماعی ی خود مقایسه کنند، و قدر حکومت خود و قدر رفاه و امکاناتی را که حکومت در اختیار ملتش گذاشته، بیشتر بدانند.»