پیام نوروزی ی سال 1391 : مانند دلهای پیغمبران

             بسم الله الرحمان الرحیم.

            چند روز قبل یک کتاب خریدم. کتابی با عنوان مانند دل های پیغمبران: قصه های پند پیران، که مؤلفش مشخص نیست، و ظاهراً در حدود قرن چهارم تا قرن هفتم هجری تألیف شده است. کتاب را انتشارات مازیار در تهران منتشر کرده. سال 1389. شهاب الدین عباسی تصحیح کننده ی کتاب است. کتاب در سال 1357 به تصحیح و تحقیق دکتر جلال متینی با عنوان پند پیران منتشر شده بوده و ناشر آن انتشارات بنیاد فرهنگ ایران بوده است. موضوع کتاب، حکایتهای اخلاقی و عرفانی است.

            کتاب را که گرفتم، ابتدا نامش مرا جذب کرد: «مانند دلهای پیغمبران». سپس ورق زدم و دیدم موضوعش حکایتهای اخلاقی است.

            بله. وقتی دلها و قلبهای پیغمبران، حتا نامش، انسانها را به خود جذب کند (البته با این فرض که غیر از بنده، افرادی دیگر هم جذب این نام بشوند)، تصور کنید که خود ِ آن دلها و آن قلبها، چه گوهرهایی بودند. پیام نوروزی ام چند کلمه بیشتر نیست:

آیا پیغمبران دلهاشان و قلبهاشان طوری بوده که مخالفان فکری و سیاسی ی خود را، حبس کنند؟