راه فقیهان ، راه عارفان ، راه فیلسوفان ، ...

            بسم الله الرحمان الرحیم.

            عیناً از http://www.daralsadegh.com/falsafe/220-ayatollah-safi-golpayegani2 نقل می کنم:

            «آیت الله العظمی بروجردی زمانی که ساکن بروجرد بودند روزی کتاب مثنوی را باز کردند و شروع کردند به خواندن مثنوی، ناگهان از سمت چپ ایشان (نمی دانم شاید از سمت راست) ندایی به گوش ایشان رسید که می گفت «راه را گم کرده است» آقای بروجردی پس از شنیدن این ندا کتاب مثنوی را می بندد و کنار می گذارد و دیگر سراغ آن نمی رود.

این داستان را آیت الله العظمی صافی بدون واسطه از آیت الله العظمی بروجردی نقل کردند.

آیت الله العظمی صافی فرمودند: در زمان مرجعیت آیت الله العظمی بروجردی یک روز بنده در محضر ایشان بودم که تعدادی از اساتید دانشگاه آمدند نزد ایشان، از جمله یکی از اساتید بود که کتاب اسفار ملاصدرا را ترجمه کرده بود. در این جلسه از این مترجم ذی به میان آمده آقای بروجردی رو کردند به آن مترجم  و به عنوان استفهام انکاری  فرمودند:

«حالا شما خیال کردید کتاب اسفار را ترجمه کردید کار خوبی کردید ؟!»

آقای بروجردی علامه ی طباطبایی را از تدریس فلسفه منع کردند.

آقای خمینی فرمودند: «اگر من هم به جای آقای بروجردی بودم همین کار را می کردم.»»

پایان نقل از وبسایت دارالصادق.

نویسنده ی وبلاگ:

ــ مولوی که راه را ــ طبق ندا، که ندا هم حتماً الاهی بوده ــ گم کرده. علامه طباطبائی که باید از تدریس فلسفه منع می شده. ترجمه ی اسفار ملاصدرا که کار خوبی نبوده. پس باید تمرکز بر تدریس کفایة الاصول و مکاسب و رسائل و جواهر الکلام و اصول کافی و تهذیب الاحکام و استبصار و من لا یحضره الفقیه می بوده؟ آره؟

ــ درباره ی منع آقای طباطبائی از تدریس فلسفه، گفته اند:

« آقای خمینی فرمودند: «اگر من هم به جای آقای بروجردی بودم همین کار را می کردم.»»

بنده نمی دانم آقای خمینی چنین مطلبی فرموده یا نه. در http://milani-hasan.blogfa.com/post/64 ، گفته اند:

«رواج فلسفه امروز ما نتیجه کوشش های صاحب کتاب بدایة الحکمة و نهایة الحکمة و المیزان، و شاگردان ایشان، و انجمن فلسفه شاه، و همکاری های همسر شاه با جاسوس فرانسوی هانری کربن است که همه اینها مربوط به دوره قبل از انقلاب است، نه کسی که تصریح دارد: اگر من هم به جای آقای بروجردی (که درس فلسفه آقای طباطبایی در قم را تعطیل کردند!) بودم مانند ایشان عمل می کردم!»

نمی دانم جملات فوق از حجت الاسلام آقای حسن میلانی است یا نه.

توجه کنید. برای زدن بر سر فلسفه، می گویند رواج فلسفه ی امروز ما، نتیجه ی کوششهای انجمن فلسفه ی شاه و همکاریهای همسر شاه با جاسوس فرانسوی هانری کربن و کوششهای صاحب کتاب بدایة الحکمة و نهایة الحکمة و المیزان و شاگردان ایشان است.

قبل از جملات فوق، از کسی (= رسول جعفریان؟) نقل کرده اند:

«چون ایام دهه فجر است و سالروز انقلاب اسلامی است، سزاوار است از کسی که به ما حق حیات داد و این جلسات همه به برکت مجاهدات آن عالم ربانی منعقد می شود یعنی بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی و رهبر فقیدمان یاد کنیم که اگر مجاهدات و بینش عمیق ایشان نسبت به فلسفه و عرفان نبود، معلوم نبود که امروز ما مجاز باشیم بنشینیم تاریخ فلسفه و عرفان بگوییم.»

و برای این که ــ مثلاً ــ ثابت کنند رواج فلسفه و عرفان آنچنان ربط ندارد به آقای خمینی، گفته اند رواج فلسفه ی امروز ما حاصل کوششهای انجمن فلسفه ی شاه و ... بوده، و نه «کسی که تصریح دارد: اگر من هم به جای آقای بروجردی (که درس فلسفه آقای طباطبایی در قم را تعطیل کردند!) بودم مانند ایشان عمل می کردم!». که ظاهراً فرد تصریح کننده ی اخیر، یعنی آقای خمینی.

خُب. فلسفه مخالف دارد و موافق دارد. فقه مخالف دارد و موافق دارد. عرفان مخالف دارد و موافق دارد. اما این که فرضاً بنده بیایم بگویم فقه امروز ما حاصل کوششهای شصت ساله ی اخیر است، این یعنی چی؟