جلال رفیع

            بسم الرحمان الرحیم.

            کتاب فضیلت های فراموش شده: شرح حال حاج آخوند ملا عباس تربتی عارف فرزانه، عالم وارسته و شخصیت کم نظیر تاریخ معاصر، به قلم حسینعلی راشد، تهران، اطلاعات، چاپ سی و پنجم، 1390، متن اصلی اش که به قلم مرحوم آقای حسینعلی راشد است، 93 صفحه است.

            بر این کتاب، که متن اصلی اش 93 صفحه است، آقای جلال رفیع، 80 صفحه دیباچه نوشته است. در دیباچه اش ــ طبق فهرست اعلام در پایان کتاب ــ حد اقل 16 مرتبه از امام خمینی نام برده است. و حکومت ایران قبل از 22 بهمن 1357 را، بنا بر رسمشان، طاغوت نامیده است.

            بنده متوجه نشدم دیباچه ی 80 صفحه ای ی فردی مانند آقای جلال رفیع، بر کتابی که متن اصلی اش 93 صفحه است، چه ضرورتی داشته یا چه لطفی داشته.

            آیا چون اجداد آقای جلال رفیع از تربت حیدریه بوده اند و مرحوم آخوند ملا عباس تربتی هم از روستایی نزدیک تربت حیدریه بوده؟

            آیا چون آقای جلال رفیع، خیلی خوش قلم است؟

            آیا چون کتاب فضیلت های فراموش شده را انتشارات اطلاعات منتشر کرده، و آقای جلال رفیع هم نویسنده و پاورقی نویس در روزنامه ی اطلاعات است؟

            این کتابها از جلال رفیع است:

            ــ ارتجاع مدرن و رسالت ما؛

            ــ از دانشگاه تهران تا شکنجه گاه ساواک؛

            ــ فرهنگ مهاجم، فرهنگ مولد (در باب فرهنگ و متعلقات آن)؛

            ــ نماز، تسلیم انسانی عصیانگر؛

            ــ همراه انقلاب: با سرمقاله های روزانۀ اطلاعات و کیهان پس از پیروزی انقلاب اسلامی؛

            ــ یادداشتها و رهاوردهای سفر نیویورک ... در بهشت شداد!: آمریکای متمدن، آمریکای متوحش؛

            ــ یادداشتهای پاریس، پکن، تهران: اخلاق پیامبر و اخلاق ما: نونگاهی به سلوک اخلاقی پیامبر و نقد طنزآمیز خلقیات خودمان؛

            ــ دریچه.

            بنده چند هفته قبل در کتاب فیلسوف عدالت: نگرشی به زندگی علمی و عملی علامه محمدرضا حکیمی، به قلم کریم فیضی، قم، دلیل ما، 1383، در یکی از پانوشتها دیدم کریم فیضی از یکی از کتابهای جلال رفیع (از کتاب فرهنگ مهاجم؟)، نقل کرده بود که جلال رفیع به این مضمون گفته بود: «ما ویدئوی وارداتی ی غرب را نمی خواهیم.»