محمدحسن شمشیری:اینها آدمند،ما آدم نیستیم،ما دنبال پول هستیم، ...

            بسم الله الرحمان الرحیم.

            در متنی که در پی می آید، منظور از مرحوم شمشیری، مرحوم حاج محمدحسن شمشیری است، که حدود دوازده مهر 1340 فوت کرده است. پیشنهاد می کنم زندگینامه ی ایشان در ویکیپدیای فارسی را بخوانید. من تا چند روز قبل هیچ اطلاع نداشتم از ایشان.

طبق http://adabiatmoteahed.blogfa.com/post-176.aspx 

«جلسه ششم (12/3/79)

این جلسه به خاطرات آقای شاه‌ حسینی اختصاص دارد.

فعالیت نهضت ‌ملی ایران

.....

باید بدانیم در چه مملکتی، در چه نظامی و با چه کسانی زندگی می ‌کنیم. این مستلزم آن است که فداکاری کنیم. خدا بیامرزد استاد دهخدا را دو ـ سه سال بعد از کودتای 28 مرداد ایشان دارفانی را وداع گفت. شادروان دکتر مصدق، استاد دهخدا را رئیس شورای عالی سلطنت کرده بود. وقتی شاه در تاریخ 25 مرداد رفت، خواستند شورای سلطنت درست کنند، دهخدا برای ریاست آن برگزیده شد. شاه نسبت به دهخدا که انسانی آزادیخواه و دارای سوابق درخشان بود، بدبین شد. بعد از اینکه دهخدا فوت کرد، دکترصدیقی عده‌ ای ـ ازجمله مرا ـ  خبر کرد که به خانه‌اش برویم. 60 ـ50 نفر بودیم. در آنجا دیدم دهخدا با این همه علم و دانش و فضیلت و تقوای سیاسی چه زندگی محقرانه‌ ای داشت! چهار تا اتاق و یک باغچه. تنها چیزی که داشت دو تا اتاق پر از کاغذ بود. آن روز یادم نمی ‌رود. شادروان دکتر صدیقی گفت: بیلان مرد دانشمند ارزشمند خدمتگزار به بشریت، این دو تا اتاق است. ایشان معتقد بود دهخدا خدمتگزار بشریت است. خدا بیامرزد مرحوم شمشیری را. ایشان کنار من ایستاده بود، کمی به من نگاه کرد و گفت: این کاغذها؟ گفتم: والله من نمی ‌دانم. باید از آقای دکتر بپرسید. ده‌ دقیقه بعد به دکتر صدیقی گفتم: آقا، این کاغذها؟ گفت: اینها لغات فارسی و ادب این مملکت است. شما خیال کردید کاغذ پاره است؟ گفتم: آقا ببخشید. شمشیری این سؤال را به عهده من گذاشت. این نکته را هم بگویم که تمام مخارج فوت دهخدا و سیدمحمود نریمان را شمشیری داده است. می ‌گفتیم: آقا چرا این کار را می ‌کنی؟ می گفت: اینها آدمند، ما آدم نیستیم، ما دنبال پول هستیم. اینها دنبال معنویت هستند و به بشریت خدمت می ‌کنند. شمشیری حتی در وصیت‌نامه خود آورده است که بخشی از ثلث اموال مرا به دانشجویان دانشگاه بدهید که اینها بروند علم و دانش یاد بگیرند و مملکت را نجات دهند، ما نمی ‌توانیم این کار را بکنیم. ایشان دکتر مصدق را وصی خود کرده بودند.»