سیزده خرداد 1342 ، قبل از سخنرانی

            بسم الله الرحمان الرحیم.

            در متن زیر، براکتها طبق متن اصلی است.

            در متن زیر، م م یعنی محسن مُبَصّر و ح ل یعنی حبیب لاجوردی.

            کتابی که متن از آن نقل شده، به طور رسمی و قانونی در ایران منتشر شده است.

            خاطرات سپهبد محسن مبصّر (مجموعۀ تاریخ معاصر ایران به روایت تاریخ سازان: 12، طرح تاریخ شفاهی ایران، مرکز مطالعات خاور میانۀ دانشگاه هاروارد)، مصاحبه کننده حبیب لاجوردی، ویراستار فرشته کردگاری، تهران، انتشارات صفحۀ سفید، چاپ اول، 1390:

            «15 خرداد 1342

            همان طوری که می دانید گفتم حضورتان من آن وقت معاون شهربانی بودم و معمولاً مأموریت این جور کارها به من محول نمی شد ولی یکی از روزها تیمسار سپهبد نصیری آن وقت سپهبد شده بود مرا احضار کردند و گفتند که در قم روز عاضورا [آیت الله] خمینی منبر خواهد رفت و احتمال داده می شود که [در] برگشتن مردم تحریک بشوند و شورش بکنند. شما مأموریت تان این است که با خود [آیت الله] خمینی هیچ کاری نداشته باشید و بروید آنجا وقتی که آن مردم از مسجد درمی آیند از شورش و از اقدامات خشونت آمیز جلوگیری کنید. (صفحه ی 86)

            م م: حفظ کرده بود. من سعی کردم که با خود [آیت الله] خمینی صحبت بکنم.

            ح ل: تا آن تاریخ که ایشان را ندیده بودید؟

            م م: تا آن تاریخ زیارتشان نکرده بودم. نه، من صلاح نبود خودم پا شوم بروم خانه اش ولی به وسیله تلفن بعد از زحمات زیاد با او تماس گرفتم.

            م م: اول خودم را معرفی کردم، آن وقت ها طرز صحبت کردن [آیت الله] خمینی خیلی خیلی با حالا فرق می کرد که اصلاً گاهی آدم نمی فهمید. گفت: «چه می خواهید؟ چه می خواهید بگویید؟» گفتم من این مأموریت را دارم و چون می دانم که شما هم دلتان نمی خواهد کشت و کشتار بشود به آن جهت (صفحه ی 87) می خواستم چیز بکنم که تشریف نبرید. در حدود یک بیست دقیقه ای با هم حرف زدیم، اول با هم خیلی شدید حرف می زدیم، او یعنی حرف می زد و بعد قانع شد، گفت: «من تصدیق می کنم ولی وقتش گذشته من نمی توانم نروم، من اگر نروم آنجا دیگر خمینی نیستم.» این عبارتی بود که خوب تو گوشم آشناست. گفتم پس بنابراین خواهش می کنم از شما که تشریف می برید، البته آیت الله هیچ وقت کلمه ی بدی نخواهند گفت، حمله به این و آن نکنید، یک جوری بکنید که من فقط از آن می ترسم که مأموریتم را انجام بدهم و به دست من اینجا مردم بی گناه کشته بشوند و در هر صورت می دانید سرباز یعنی چه و من هم یک سربازم، پلیس نیستم، من سربازم. گفت، فهمیدم که انجام نخواهد، چنانچه انجام نداد. این را روی دوش برداشتند بردند تو مسجد خیلی مجلل برداشتند بردند مسجد، من هم شاهد این بودم نمی توانستم دم بزنم، نمی توانستم کاری بکنم، چون مأموریت نداشتم. این را بردند مسجد و رفت بالای منبر و شروع کرد عصبانی این کلمه که این «جوانک را از ایران بیرون می کنم و ...»

            ح ل: منظورش به شاه بود.

            م م: بله به شاه. (صفحه ی 88)»