نجات سناریوی «پیدایش حیات از مواد بیجان»

            بسم الله الرحمان الرحیم.

            یک)

آ. ای. اُپارین، حیات: طبیعت، منشأ و تکامل آن، ترجمه ی هاشم بنی طرفی، تهران، شرکت سهامی کتابهای جیبی، چاپ پنجم، 1358:

حتی اگر در «آبگوشت ابتدایی»، ملکولی با ساختمان مخصوص یک نوکلئوپرتئین ویروسی بر اثر تصادف پدید می آمد (که خود بسیار بعید است)، آن وقت هم ممکن نبود که «تکثیر» و «خودبازسازی» یا تشکیل مجدد و پیوسته مکرر چنین ملکولی رخ دهد. زیرا به همآهنگی بسیار سازمند دستگاههای پیچیده ای از جمله، مخصوصاً به یک سلسله کامل آنزیمهای پرتئینی دارای ساختمان اختصاصی احتیاج پیدا می کردند و اینها به نوبت خود فقط ممکن بود در نتیجۀ سازمانبندی حیاتی پدید آیند. (صفحه ی 148)

            دو)

            اُپارین:

فقط بسیار دیرتر و در سطح پروسۀ تکاملی بسیار عالیتر بود که هم پرتئینها و هم اسیدهای نوکلئیک تیپ کنونی امکان ظهور یافتند. (صفحه ی 149)

سه)

خلیل شکیبا، رودررو با اُپارین، در زمینه منشاء حیات، تهران، انتشارات بدر، 1358:

می بینیم که فقط عبارت "پروسۀ تکاملی بسیار عالیتر" به یاری اُپارین آمده و غیر ممکن ِ صفحه قبل را ممکن ساخته است ... اُپارین و ... هر جا مسأله ای ــ هرچند محال و ناشدنی ــ در جهت تأیید و اثبات تئوری های نظری و ذهنی آنها باشد، به مدد الفاظ و عبارات و با هر زور و ضرب، آن را نه تنها ممکن، که حتمی الوقوع نشان می دهند و اگر خدای ناکرده مسأله ای ــ هرچند ممکن و منطقی ــ بگونه ای، چوب لای چرخ یک تئوری بگذارد، باز هم از دولت ِ سر الفاظ و عبارات، بعید و دور از عقل و ضدّ علمی قلمداد خواهد شد (صفحه ی 63).

چهار)

ادوارد آرجیل، «بخت و منشأ حیات»، ص 154—140، در: موجودات فضایی کجا هستند؟، ترجمه ی پیمان اسماعیلیان خامنه، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، 1383:

احتمال پیدایش تصادفی حیات روی زمین بسیار بعید به نظر می رسد (صفحه ی 147).

شکاف اطلاعاتی ژرفی میان محصولات یک واکنش شیمیایی کاتوره ای و ساده ترین سازواره های تولیدگر وجود دارد. بی ثمر به نظر می رسد که تکامل داروینی را پیوسته به عقب تر برده، به سازواره هایی ساده تر و (صفحه ی 153) ساده تر برسیم که شاید ساختارشان حاصل آزمونهای کاتوره ای بوده باشد.......... تکامل پیش داروینی برای منشأ حیات اهمیتی حیاتی داشت، اگر بتوان دست کم اجتماعی از مواد شیمیایی تولیدگر را با کمتر از 200 بیت اطلاعات تعریف کرد و آن اجتماع در بن بستی تکاملی به دام نیفتد. (صفحه ی 154)

بعید است که زمین ِ پیش زیستی بیش از 200 بیت اطلاعات تولید کرده باشد، مقداری که با ضریب 30000 کمتر از 6 میلیون بیت در اشریشیا کولی است. برای نجات این سناریو، طبیعی است که سلول اولیۀ ساده تری را در نظر بگیریم. ولی از این پیشنهاد هم طرفی نمی بندیم. (صفحه ی 147)

پنج)

چیزی هست به نام «حیات» و «موجودات دارای حیات». هرچند ظاهراً تعریف کاملاً دقیقی از «حیات» که مورد توافق دانشمندان باشد وجود ندارد، و مرز بین حیات و بیحیات هم صددرصد مشخص و تعریف شده نیست، اما دانشمندی مارکسیست مانند اُپارین شمّ علمی ـ ایدئولوژیکش به او می گوید باید با آزمایش و نظر و نظریه و حدس و ... تکلیف پیدایش حیات را، چنان که «حیات از بیحیات ایجاد شود»، روشن کند. به همین ترتیب، تکاملگرایان بیخدا (تکاملگرایان خداباور را نمی گویم)، به سادگی متوجه می شوند در سلسله ی نظریات و حدسیات علمی ی خود، باید چیدمان اصول علمی و مبانی ی علمی و منشأ و ... طوری باشد که «همه ی امور یا تصادفی یا خود به خودی یا طبق نظریه ی انتخاب طبیعی یا طبق ...» ایجاد شده باشد و پیش برود.