طهارت ذاتی ی تمام انسانها؟ نجس بودن بعضی انسانها؟

                بسم الله الرحمان الرحیم.

            ظاهراً تمام یا اکثر فقیهان شیعه قائل به نجاست مشرکان و اکثر فقیهان شیعه قائل به نجاست غیر مسلمانان، و اکثر فقیهان اهل سنت قائل به طهارت انسان و تعدادی از آنها قائل به نجاست مشرکان هستند.

            مرحوم امام خمینی قائل به نجاست غیر مسلمانان است:

            استفتائات حضرت امام خمینی (ره)، جلد اول، سه جلد، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه ی مدرسین حوزه ی علمیه ی قم، پاییز 1380؛ صفحه ی 102:

            «غیر مسلمان از هر دین و مذهبی که باشد محکوم به نجاست است.»

            ظاهراً از فقیهان و اهل علم شیعه، قائل به طهارت ذاتی ی تمام انسانها هستند:

            ــ آقای محمدابراهیم جنّاتی؛

            ــ آقای سیدمحمدمحسن حسینی طهرانی؛

            ــ آقای محمد صادقی تهرانی؛

            ــ مرحوم آقای میرزا هاشم آملی (؟؛ طبق نوشته های مرحوم نعمت الله صالحی نجف آبادی در کتاب پژوهشی جدید در چند مبحث فقهی، تهران، امید فردا، 1381، فصل پنجم، بحثی مقدماتی در دربارۀ طهارت کافر، صفحه ی 189 و 190 و 191)؛

            ــ مرحوم آقای نعمت الله صالحی نجف آبادی؛

            ــ آقای احمد عابدینی.

            بنده گرایشم به دیدگاه طهارت ذاتی ی تمام انسانها است.  

                                           

***

            شاید بد نباشد به آنچه حجت الاسلام احمد عابدینی گفته است توجه کنید:

«

            http://www.tebyan.net/index.aspx?PID=19667&BOOKID=28720&PageSize=1&LANGUAGE=1&PageIndex=1

            بحثی درباره پاک بودن ذاتی انسان

نویسنده : عابدینی، احمد

از مباحث اختلافی بین ما شیعیان و برادران اهل سنت, مسأله پاک بودن ذاتی انسان است. بیشتر فقهای اهل سنّت, به طهارت آدمی باور دارند و شمار کمی از آنان تنها انسانهای مشرک را نجس می دانند. ولی فقهای ما, همگی, مشرکان را نجس می دانند و بیشتر آنان, افزون بر مشرکان, اهل کتاب را هم نجس می دانند. از بین مسلمانان نیز, بعضی گروهها, مانند: ناصبیان, غالیان, مجسِّمه و… را ملحق به کفّار می دانند و نجس.

به هر حال, چون مسأله پاک بودن اهل کتاب, اختلافی بود و شنیده بودم که بعضی از فقیهان بزرگ, به طهارت ذاتی آنان فتوا داده اند, در این مورد به کندوکاو پرداختم, دلیلهای دو طرف را بررسی کردم به نظر رسید که دلیلهای قائلین به طهارت, تام است و این مسأله در بسیاری از بابهای فقه, مفروغ عنه است. مطالب را در جزوه ای نوشتم, خدمت بعضی از اساتید و افاضل تقدیم کردم, تا اگر اشکالی به نظرشان می رسد بیان کنند, ولی اشکالی که بتواند اصل طهارت آنان را زیر سؤال ببرد مطرح نشد.

http://www.tebyan.net/index.aspx?PID=19667&BOOKID=28720&PageSize=1&LANGUAGE=1&PageIndex=2

            برای دومین بار, برای جمعی از طلاب و افاضل, بحث در چندین جلسه بازگو شد. و در همین بین, کتاب: نتایج الافکار فی نجاسة الکفار, که تقریرات درس آیت اللّه گلپایگانی بود1, به دستم رسید و آن هم همراه با نوشته ها بررسی و در مباحثه مطرح شد.

لکن در تمامی این مراحل, یک مسأله برایم یقینی بود و آن این که مشرکان نجسند و نجس بودن آنان از ضروریات است و احتیاجی به تدبر و تحقیق ندارد و اگر می شنیدم شخصی در نجاست آنان مناقشه می کند, می گفتم این اجتهاد در مقابل نصّ و از وسوسه های شیطان است زیرا قرآن کریم با صراحت تمام می گوید: (انما المشرکون نجس2.)

و هنگامی که می دیدم بعضی از بزرگان مانند حضرات آیات عظام: خویی و حکیم در تنقیح و مستمسک, در استدلال به آیه مناقشه کرده بودند3, می گفتم این مناقشه ها چیز مهمّی نیست و از سنخ مناقشه هایی است که علما معمولاً به ادلّه وارد می سازند و فکر می کردم که نجاست مشرکان آن قدر روشن است که حتی فکر درباره دلیلهای آن هدر دادن عمر است و موجب بازخواست در روز حساب.

برای جواب دادن به شبهه هایی که بر دلالت آیه وارد می شد, فکر کردم مواردی را که ائمه(ع) در آن موارد به این آیه تمسک کرده اند پیدا کنم و به این وسیله ثابت کنم که چون ائمه(ع) به این آیه استدلال کرده اند, پس دلالت آیه تام و تمام است. برای این منظور, از کامپیوتر کمک گرفته شد و روشن شد که در وسائل الشیعه, در هیچ روایتی و در هیچ یک از شرحهای صاحب وسائل, به این آیه تمسک نشده است*. مسأله خیلی عجیب می نمود. چطور در جوّی که اهل سنت قائل به طهارت مشرکانند و شیعه قائل به نجاست آنان است ائمه شیعه(ع) به این آیه تمسک نکرده اند؟ مگر آیه صریح در نجاست آنان نیست؟

باز برای اطمینان بیشتر یک دور مباحث مربوط به طهارت و نجاست را مطالعه کردم و از تمسک به آیه خبری نبود.

در کتاب کافی و فقیه هم, تمسک به آیه پیدا نشد, ولی سرانجام در تهذیب الاحکام4شیخ طوسی, آیه قرآن پیدا شد, ولی نه در روایات ائمه اطهار و نه در پرسشهای اصحاب ائمه, بلکه در استدلالهای شیخ طوسی, در توضیح عبارت استادش مرحوم شیخ مفید!

http://www.tebyan.net/index.aspx?PID=19667&BOOKID=28720&PageSize=1&LANGUAGE=1&PageIndex=3

            تازه در دو موردی که مرحوم شیخ, به این آیه تمسک کرده است می گوید: ظاهر آیه دلالت بر نجاست مشرکان می کند و سخنی از صراحت آیه در میان نیست.

کم کم, یقین پیشین, به شک مبدّل شد و فکر کردم که باید در این مسأله بیشتر دقت شود و مقدار دلالت آیه و سپس مقدار دلالت روایات و اجماع روشن شود. به بحث و بررسی پرداختم و سپس حاصل بررسیها را نوشتم, تا دیگران بتوانند بخوانند و درباره آن بیندیشند.

پس اکنون تصمیم بر حکم به نجاست یا طهارت آنان نیست, بلکه هدف روشن شدن مقدار دلالت دلیل است, تا اگر این دلیلها ناقص بود, نقصشان روشن شود و اگر دلیل کامل و بی نقصی یافت شد, ذکر شود.

در این جا, چند تقاضا از خوانندگان محترم دارم:

1 . پیش از خواندن تمام بحث, به محکوم و یا مناقشه کردن نپردازند. به این بحث, به عنوان یک بحث تحقیقی نظر بیفکنند و پس از خواندن و تفکر درباره درستی و نادرستی دلیلها, به اظهار نظر بپردازند.

2 . ذهنیات بدون دلیل و حجت را کنار بگذارند, چون ذهنیات و یا باورهای بدون دلیل و تمسک به کلمات عوامانه و جاهلانه, سدّ راه ادراک حقایق هستند و انسان را مجبور می کنند که بدون علم فتوا دهد و تقلید کورکورانه از عوام را اجتهاد مطلق بداند. مانند یکی از آقایان, وقتی با او درباره طهارت اهل کتاب, به گفت وگو پرداختم, گفت:

آنان بدون شک, نجس هستند. [گفتم چرا؟ پاسخ داد:] حتی عشایر و روستاییان هم می دانند که آنان نجس هستند. با این که اگر ظرفی را جلوی سگ بگذارند و سگ آن را زبان بزند, می گویند: سگ ظرف را تمیز کرد و تطهیر نمی خواهد! ولی همین عشایر که این ظرف را پاک می دانند, اگر یک یهودی از ظرف آنان چیزی بخورد, فوراً ظرف را تطهیر می کنند, پس معلوم است اهل کتاب نجس هستند و این عمل عشایر, سیره ای است مستمر, از زمان ائمه(ع) که به آنان رسیده است. تمام عشایر می گویند اهل کتاب همه نجس هستند, آن گاه تو می گویی پاک هستند.»