کلید بهشت

                               بسم الله الرحمان الرحیم.

            یک) شیرین عبادی، عیناً به نقل از وبسایت سیدسراج الدین میردامادی (http://www.roozneveshtha.com/2006/11/post_72.shtml ):

            «.......... باید مسلمانان را آگاه کرد که کلید بهشت در دست حکمرانان دیکتاتور ممالک اسلامی نیست و هر عمل حکومت ولو به نام اسلام، اسلامی نیست. ...... وظیفه مسلمانان آگاه در این مقطع حساس تاریخی آنست که به ارائه چهره واقعی اسلام که سرشار از عطوفت و بخشش و مخالف با خشونت و تروریزم است بپردازند. مسلمانان، مسیحیان و یهودیان در خاورمیانه سالها با همدیگر همزیستی و معاشرت داشته اند. در شرق آسیا مسلمانان با پیروان ادیان بودا، هندو و کنفوسیوس در ارتباط نزدیکی بوده اند. می توان با پیروان هر دین و آئینی بسر برد و به عقاید دیگران احترام گذاشت. دموکراسی و حقوق بشر نیاز مشترک همه فرهنگها و جوامع بشری است...... متأسفانه اخیرا به بهانه مبارزه با تروریسم دولتها اقدام به نقض حقوق بشر می کنند. البته ترور و خشونت در هر مرام و مسلکی عملی است نا پسند و مبارزه علیه تروریسم مبارزه ای است بر حق و مشروع اما این مبارزه نباید بهانه ای شود برای سرکوب مردم و خاموش کردن هر صدای مخالفی . مجازات تروریستها هر چند لازم است اما کافی نیست و باید با تروریزم بصورت بنیادی و ریشه ای برخورد کرد...... تعصب ناشی از جهل است و بیعدالتی و فقر مفرط باعث عصیان می شود و گاهی هم انسان دست به خشونت و ترور می زند. چگونه می توان به آرامی زندگی کرد حال آنکه هفتاد درصد ثروت جهان در دست یک درصد مردم دنیا است؟ چگونه می توان در آرامش و امنیت زندگی کرد حال آنکه همه ساله چندین میلیون انسان بدلیل عدم دسترسی به آب آشامیدنی و بهداشت از دنیا می روند؟ طبق گزارش سازمان ملل کشورهای زیادی هستند که بیش از هفتاد و پنج درصد مردم آنها با روزی کمتر از یک دلار زندگی می کنند. با بیعدالتی در سطح ملی و بین المللی مبارزه کنیم، مسلما شاهد کاهش خشونت و تروریزم خواهیم بود و الا با کنترل نامه و ایمیل و تلفن شهروندان یا بد رفتاری و اخراج مهاجرین و یا تحقیر اقوام و نژادهای غیر اروپایی خشونت و ترور کاهش پیدا نمی کند......... همانطور که حکومتهای اسلامی حق ندارند از نام اسلام سوء استفاده کنند ممالک غربی هم حق ندارند از نام دموکراسی و حقوق بشر سوء استفاده کنند و آنرا مجوز حمله به یک کشوری بنمایند. دموکراسی کالا نیست که بشود آنرا به یک کشوری صادر کرد، دموکراسی هدیه نیست که بشود آنرا پیشکش ملتی نمود، دموکراسی را با بمبهای خوشه ای نمی توان بر سر مردم ریخت . هر عمل خشنی واکنش خشنتری به دنبال دارد. بعد از یازده سپتامبر 2001 مهمترین مسئله برای آمریکا مبارزه با تروریزم بوده است و به این بهانه به افغانستان و عراق حمله کرد اما متأسفانه نه تنها تروریزم در جهان کاهش نیافت بلکه روزبروز هم شدت پیدا کرد......... عده ای از اندیشمندان اسلامی اعتقاد دارند در اسلام رابطه انسانها با خداوند بر مبنای حق و تکلیف تنظیم شده است. اگر جایی سخن از تکالیف انسان گفته شده است در مقابل حقوق انسان نیز برشمرده شده است. در مقابل عده ای از مسلمانان هم هستند که اعتقادی به دموکراسی و پارلمان ندارند. ایشان اعتقاد دارند که نقش پارلمان حد اکثر تبدیل دستورات الهی به قوانین و مقررات روزمره است و نه بیشتر و پارلمان حق ندارد جدای از احکام الهی قانونگذاری کند. برای حل هر مشکل مهمترین مسئله آنست که آنرا درست بشناسیم. به دلیل وضعیت بد دموکراسی و حقوق بشر در کشورهای اسلامی این تلقی پیش آمده که دموکراسی و حقوق بشر با اسلام سازگاری ندارد. البته منظور از اسلام اینجا آنچیزی است که به صورت ایدئولوژی رسمی در کشورهای اسلامی تبلیغ می شود. در این شرائط هر فرد و جریان سیاسی که با حکومت موافق باشند با اسلام و شریعت اسلامی نیز موافق و در صورت مخالفت با حکام، مخالف با اسلام معرفی می شوند و با این حربه مخالفین سیاسی را وادار به سکوت می کنند..... در برابر این مشکل راه حل چیست؟ آیا باید اسلام را کنار بگذاریم؟ و بگوئیم دین بدی است و باید آنرا فراموش کنیم. نه مطمئنا این راه حل خوبی نیست. یک میلیارد و سیصد میلیون انسان در دنیا به دین اسلام اعتقاد دارند و حاضر نیستند که دست از دین خود بردارند بویژه که تعدادی از مسلمانان متعصب و بنیادگرا هم هستند. راه حل دیگر آنست که نهاد دین باید از نهاد قدرت جدا شود. من هم مثل شما معتقد به جدایی دین از قدرت هستم تا سیاستمداران از اعتقادات مردم سوء استفاده نکنند باید دین از حکومت جدا بشود. اما به این سادگی هم نیست و در برخی ممالک اسلامی دیکتاتورها به آسانی و مسالمت آمیز حاضر نیستند قدرت راه رها کنند. راه حلی دیگری که عده ای از مسلمانان دنبال آن هستند آنست که با حفظ قداست اسلام به مبارزه با حکومتهای غیر دموکراتیک اقدام می نمایند.....»

دو) محمد عبدالعزیز، مسیحی ی مسلمان شده، طبق http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8702140071 ( تاریخ انتشار خبر 15/02/1387):

«بنا به اعتقاد کاتولیک‌ها پاپ معصوم است و کلید بهشت در دست پاپ است و پاپ بعدی کلید بهشت را به ارث می‌برد و روز قیامت دروازه بهشت را با این کلید باز می‌کند؛ این کلید یک نماد سیاسی و اقتصادی دارد؛ کشیش‌های کلیسا در همین مراسم اعتراف به گناه به طور خیلی زیرکانه از کلیسا‌ها اطلاعات جمع می‌کنند و در سازمان‌های بالاتر دسته‌بندی می‌شود و در نهایت این اطلاعات به واتیکان می‌رود و واتیکان از این طریق می‌تواند کلیه کاتولیک‌ها را در سراسر جهان کنترل کند اما این کلید بهشت یک قدرت سیاسی و اقتصادی به پاپ می‌دهد که می‌تواند حتی بر حکومت‌ها مسلط شود؛ به عنوان مثال اگر در زامبیا حکومت با کلیسا همراه نشود این حکومت واژگون می‌شود.»

سه) سخیداد هاتف، عیناً طبق http://haatef1.blogspot.com/2010/12/blog-post_24.html :

«فرض کنید یک سنی اعتقاد دارد که کلید بهشت در دست ابوبکر است. و شیعه یی هست که معتقد است که کلید بهشت در دست علی است. این دو بهشت را همچون ساختمانی درک می کنند که در ِ ورودی دارد و این در قفل است و کسی که کلید آن را در دست دارد باید آن را به روی آدم باز کند. مهم این نیست که کلید در دست چه کسی است. مهم این است که این دو نفر بهشت را تحت یک پارادایم فکری درک می کنند. حال ، این شیعه و سنی با همدیگر نزدیک تراند تا با شیعه ها و سنی های دیگری که بهشت را همچون ساختمان نمی فهمند. اگر این شیعه ها و سنی ها را وظیفه بدهند که بروند و قرآن را بخوانند و از خوانش خود گزارش بدهند ، خوانش آن ها از قرآن قطعا از تصورات و تصدیقات و پیش فرض ها و تاریخچه ها ی زنده گی شخصی پر تنوع  شان متاثر خواهد شد.  آن وقت خواهیم دید که تنوع و تکثر خیلی بیش از آن است که در دسته بندی هایی چون شیعه و سنی بگنجد.»