بنگرید خداوند چه گونه آفرینش را آغاز کرده است

            بسم الله الرحمان الرحیم.

            یکی از دوستان بزرگوار در ذیل http://seyyedmohammadi.blogsky.com/1389/05/28/post-23/  فرمود:

            «این که بگوییم در مسئله آغاز حیاط تصادف و شانس فقط دخیل بوده به همان اندازه ساده ترین و کوتاهترین و دم  دست ترین جواب است که بگوییم دلیل فلان مطلب علمی چیزی نیست جز خواست خدا!»

            پایان نقل فرمایش دوست ارجمند.

به نظر بنده در نزد دانشمندان خداباور و عامه ی خداباور، دخالت دادن خدا در امر آفرینش جهان و در امر ایجاد حیات و در امر مشخص کردن تقدیر تمام موجودات و در امر روزی رساندن به موجودات و میراندن انسانها و دوباره زنده کردن انسانها، «دم دست ترین» و «ساده ترین» و «کوتاه ترین» جواب نیست، بلکه نقش قطعی و حتمی و همیشگی ی خدا در تمام امور یادشده از «آیات محکمات» است.

            به نظر بنده:

            یک) از «آیات محکمات» است که علت و فاعل و خالق و برنامه ریز آفرینش کل جهان و آفرینش حیات، خدا است (ترجمه ی تمام آیه ها طبق قرآن کریم ترجمه ی بهاء الدین خرمشاهی):

            هو الّذی خلق لکم ما فی الارض جمیعا / او کسی است که آنچه در زمین است همه را برای شما آفرید (بقره، 29).

            بدیع السماوات والارض / نوپدیدآورنده ی آسمانها و زمین است (انعام، 101).

و خلق کلّ شیء / و همه چیز را آفریده است (انعام، 101).

            خلق السماوات و الارض / آسمانها و زمین را آفریده است (ابراهیم، 32).

            و خلق کلّ شیء فقدّره تقدیرا / و همه چیز را آفریده است و به اندازه اش مقرر داشته است (فرقان، 2).

            خلق الموت و الحیوة / مرگ و زندگی را آفرید (الملک، 2).

            خلق فسوّی / آفرید و سامان بخشید (اعلی، 2).

            خلقکم ثمّ یتوفّاکم / شما را آفریده است و سپس جانتان را می گیرد (نحل، 70).

            خلقکم و الجبلّة الاولین / شما و امت پیشین را آفریده است (شعراء، 184).

            خلقکم ثمّ رزقکم ثمّ یمیتکم ثمّ یحییکم / شما را آفرید و سپس روزیتان بخشید و سپس شما را می میراند سپس زنده می دارد (روم، 40).

            خلقکم فمنکم کافر و منکم مؤمن / شما را آفریده است آنگاه بعضی از شما کافرند و بعضی از شما مؤمن اند (تغابن، 2).

            و من کلّ شیء خلقنا زوجین / و از هر چیز گونه هایی آفریدیم (ذاریات، 49).

            خلقکم اوّل مرّة و الیه ترجعون / شما را نخست بار [که چیزی نبودید] آفرید و به سوی او بازگردانده می شوید (فصلت، 21).

            کما خلقناکم اوّل مرّة / همچنانکه نخست بار شما را آفریده بودیم (کهف، 48).

نحن خلقناکم فلولا تصدّقون / ما شما را آفریده ایم پس چرا تصدیق نمی کنید (واقعه، 57).

دو) همان طور که طبق قرآن، از «آیات محکمات» است که علت و فاعل و برنامه ریز آفرینش کل جهان و آفرینش حیات، خدا است، به همین ترتیب از آیات محکمات است که خدا انسان را دعوت می کند به مشاهده و آزمایش و سیر و حرکت در زمین و فضا و اجرام آسمانی و انسان و تمام موجودات زنده:

            انظروا ماذا فی السماوات و الارض / بنگرید که در آسمانها و زمین چیست (یونس، 101).

            سیروا فی الارض فانظروا کیف بدأ الخلق / در زمین سیر و سفر کنید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است (عنکبوت، 20).

            فلینظر الانسان ممّ خُلق / پس انسان بنگرد که از چه آفریده شده است(طارق، 5).

            افلم ینظروا الی السماء فوقهم کیف بنیناها و زیّنّاها / آیا به آسمان فرازشان ننگریسته اند که چگونه آن را برافراشته ایم و آن را آراسته ایم (ق، 6).

            افلا ینظرون الی الابل کیف خلقت / آیا در شتر نمی نگرند که چگونه [بدیع] آفریده شده است (غاشیه، 17).

            انظروا الی ثمره اذا اثمر / به میوه های آن چون میوه دهد و به رسیدنش بنگرید (انعام، 99).

            سه) خدا نگفته آزمایش نکنید و نظریه ی نسبیت ندهید و درستی یا نادرستی ی نظریه ی نسبیت را امتحان نکنید و نظریه ی تکامل را پیشنهاد ندهید و درستی یا نادرستی ی آن را امتحان نکنید. خدا نگفته سر و ته تمام سؤالات علمی را با «خواست خدا» به هم آورید. اما

چهار)  جهان بینی ی مادی و غیر خدائی، چه در زمان ریچارد داوکینز و چه در ده هزار سال قبل، وقتی بخواهد نظریه ای (ولو نظریه ای خیلی مقدماتی در حد همان ده هزار سال قبل) برای تشکیل کل جهان مادی و نیز ایجاد حیات بدهد، این فرد ِ ده هزار سال پیش هم مانند مثل داوکینز ِ قرن بیست و یکم، متوجه می شود باید در نظریه اش از مفاهیم

تصادف

و

خود به خود

و

انتخاب طبیعی

و

انتخاب طبیعی ناآگاه و نابینا است

استفاده کند، و وقتی خواست آزمایش کند و ... دنبال شواهدی برای صحت نظریاتش باشد

دانشمند خداناباور جهان بینی و ایدئولوژی اش به او می گوید باید با آزمایش و نظر و نظریه و حدس و ... تکلیف پیدایش حیات را، چنان که «حیات از بیحیات ایجاد شود»، روشن کند، و تکلیف کل جهان را هم با نظریات و حدسیات علمی طوری حل کند که «جهان همیشه بوده و جهان نیاز به چیزی غیر از خودش ندارد». به همین ترتیب، تکاملگرایان خداناباور (تکاملگرایان خداباور را نمی گویم)، به سادگی متوجه می شوند در سلسله ی نظریات و حدسیات علمی ی خود، باید چیدمان اصول علمی و مبانی ی علمی و منشأ و ... طوری باشد که «همه ی امور یا تصادفی یا خود به خودی یا طبق نظریه ی انتخاب طبیعی یا طبق ...» ایجاد شده باشد و پیش برود.

باید نظر شخص خودم را عرض کنم، که هرچند شمّ علمی ی اندک بنده نمی پذیرد که حیات تصادفی و از بیحیات ایجاد شده باشد و نمی پذیرد که منشأ هزاران نوع موجودات زنده برگردد به «فقط یک موجود زنده»، اما بنده نَفس تحقیقات علمی و طبقه بندی ی فرضی ی موجودات زنده توسط داروین را کاملاً ارج می نهم.

.