وجوب شرکت درانتخابات، وفضیلت وتوفیق حضور«هرچه نزدیکتربه اول وقت»

              بسم الله الرحمان الرحیم.

ـــــ مرحوم امام خمینی، یازده تیر 1360 :

«به زن و مرد و آن کسى که به حد رأى دادن قانونى رسیده واجب است این مسأله که در پاى صندوقهاى تعیین رئیس جمهور حاضر بشوند و رأى بدهند.»

ـــــ حضرت آقای خامنه ای رهبر جمهوری ی اسلامی ی ایران، بیانات در مصاحبه هنگام اخذ رأی در انتخابات مجلس نهم، 22/12/1390 ، عیناً از وبسایت دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=19183 ):

            «معتقد هم هستم که این کار مثل نماز، هرچه به اول وقت نزدیکتر باشد، على‌الظاهر فضیلتش بیشتر است. نه اینکه بخواهم نسبتِ به شرع بدهم، بگویم شرعاً اینجور است - مثل اینکه در نماز اینجور است - به حسب نگاه عقلائى، انسان روز جمعه وقتى اول وقت بیاید این کار را انجام بدهد، فکرش آسوده است که وظیفه را انجام داده، بعد میرود سراغ کارهاى دیگرش میرسد؛ برخلاف اینکه بگذارد آخر وقت، که هم پاى صندوقها شلوغ میشود، هم احتمال توفیق پیدا نکردن پیش مى‌آید، هم نگرانى و دغدغه وجود دارد که کِى بروم، کِى نروم. بنابراین اول وقت بیایند، به هر سى نفر هم رأى بدهند؛ نام سى نفر را بنویسند. مردم عزیزمان سعى کنند این کار را با احساس حجتى بین خودشان و خداى متعال انجام بدهند و ان‌شاءاللَّه قصدشان را خالص کنند.»

امسال حدود 43 میلیون نفر در انتخابات ریاست جمهوری شرکت خواهندکرد

            بسم الله الرحمان الرحیم.

            در روزنامه ی اطلاعات شش خرداد 1392 صفحه ی اول خواندم «انصاری: امسال 5/1 میلیون نفر از زائران تهرانی و شهرستانی در مراسم سالگرد امام شرکت می کنند»، و برایم سؤال ایجاد شد هشت روز قبل از مراسم سالگرد فوت مرحوم امام خمینی، مسئولان از کجا می دانند تعداد افراد شرکت کننده در مراسم چند نفر است؟ آیا افرادی که می خواهند در آن مراسم شرکت کنند، پیشاپیش ثبت نام می کنند؟ پیشاپیش اطلاع می دهند؟ نمی دانم. اما به ذهنم رسید همان طور که هشت روز قبل از برگزاری ی مراسم سالگرد فوت مرحوم امام خمینی، می توان تعداد شرکت کنندگان در مراسم را فهمید و اعلام کرد، به همین ترتیب می توان تعداد شرکت کنندگان در انتخابات ریاست جمهوری ی 24 خرداد 1392 را پیشاپیش فهمید. این طور:

            در انتخابات 22 خرداد 1388، که آن سال سال ِ حماسه ی سیاسی نامیده نشده بود، چهل میلیون نفر در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کردند؛

            در انتخابات 24 خرداد 1392، که امسال سال ِ حماسه ی سیاسی نامیده شده است، قاعدتاً تعداد شرکت کنندگان در انتخابات بیش از تعداد شرکت کنندگان در انتخابات 1388 خواهد بود، و حدود 43 میلیون نفر خواهد بود.

            امروز هفتم خرداد است و هفده روز دیگر انتخابات برگزار می شود. ببینیم آیا پیش بینی ی «سیاسی ـ ایدئولوژیک ـ منطقی»ی من درست از کار درمی آید یا نه.

            [طبق http://rasadkhane.jamnews.ir/News/FullStory/?nwid=888761 ، چاپ خبر در هفت خرداد 1392، مصطفی محمدنجار وزیر کشور تعداد افراد واجد شرایط شرکت در انتخابات ۹۲ را پنجاه میلیون و چهارصد و هشتاد و سه هزار و صد و نود و دو نفر اعلام کرد.]

رفسنجانی و خاتمی در گروه دوم رئیس جمهورها قرار می گیرند

             بسم الله الرحمان الرحیم.

            رئیس جمهورهای تاریخ جمهوری ی اسلامی ی ایران از ابتدا تا امروز (پنجم خرداد 1392) را، از یک نظر، می توان به دو گروه تقسیم کرد:

رئیس جمهورهای تاریخ جمهوری ی اسلامی ی ایران
گروه اول: رئیس جمهورهایی که هنگام تنفیذ حکمشان دست مبارک رهبر را بوسیدند	گروه دوم: رئیس جمهورهایی که هنگام تنفیذ حکمشان دست مبارک رهبر را نبوسیدند
1)        دکتر سیدابوالحسن بنی صدر 2)        محمدعلی رجائی 3)        حضرت آقای سیدعلی حسینی خامنه 4)        دکتر محمود احمدی نژاد	1)       اکبر هاشمی بهرمانی (رفسنجانی) 2)       سیدمحمد خاتمی

امام خمینی: هر کس بگوید شورای نگهبان کذا است مفسد فی الارض است

بسم الله الرحمان الرحیم.

حضرت آیت الله خمینی 24 دی 1357:

حکومت اسلامى حکومتى‏ است که اولًا صد در صد متکى به آراى ملت باشد؛ به شیوه ‏اى که هر فرد ایرانى احساس کند که با رأى خود سرنوشت خود و کشور خود را مى ‏سازد. و چون اکثریت قاطع این ملت مسلمانند بدیهى است که باید موازین و قواعد اسلامى در همه زمینه‏ ها رعایت شود. کسانى که سابقه خیانت دارند و بر خلاف معیارهاى اسلامى ثروت ‏اندوزى کرده ‏اند، تجاوز به حقوق دیگران کرده ‏اند، حق دخالت در این حکومت را ندارند. و ما امیدواریم که ایران اولین کشورى باشد که به چنین حکومتى دست مى ‏یابد. حکومتى که کوچکترین فرد ایرانى بتواند آزادانه و بدون وجود کمترین خطر به بالاترین مقام حکومتى انتقاد کند و از او در مورد اعمالش توضیح بخواهد.

حضرت آیت الله خمینی 6 خرداد 1360:

مجلس اگر رأى داد و شوراى نگهبان هم آن رأى را پذیرفت، هیچ کس حق ندارد یک کلمه راجع به این بگوید. من نمى ‏گویم رأى خودش را نگوید؛ بگوید؛ رأى خودش را بگوید؛ اما اگر بخواهد فساد کند، به مردم بگوید که این شوراى نگهبان کذا و این مجلس کذا، این فساد است، و مفسد است یک همچو آدمى، تحت تعقیب مفسد فى الارض باید قرار بگیرد.

            پایان نقل دو فقره از بیانات مرحوم حضرت آیت الله خمینی.

            ــ آیت الله خمینی قبل از انقلاب حکومت اسلامی را حکومتی معرفی کرد که صد درصد متکی به آرای ملت باشد. اما ایشان بعد از انقلاب به قانون اساسی ای رأی مثبت داد («این جانب در روز اخذ آرا، رأى مثبت مى ‏دهم و از تمام برادران و خواهران عزیز خود از هر قشرى و در هر مسلکى هستند تقاضا مى‏ کنم که به این قانون سرنوشت ‏ساز رأى مثبت بدهند ــ 7 آذر 1358») که در آن، ظاهراً استنباط می شود شخص اول مملکت متکی به آراء عمومی نیست:

            «قانون اساسی، اصل 6: در جمهوری اسلامی ایران امور کشور باید به اتکاء آراء عمومی اداره شود، از راه انتخابات: انتخاب رئیس جمهور، نمایندگان مجلس شورای اسلامی، اعضای شوراها و نظایر اینها، یا از راه همه ‏پرسی در مواردی که در اصول دیگر این قانون معین می ‌گردد.»

            آیا سهوی بوده «رهبر کشور» را جزو امور کشور که باید به اتکاء آراء عمومی اداره شود، نام نبرده اند؟

            ــ حضرت آیت الله خمینی قبل از انقلاب در معرفی ی حکومت اسلامی فرمود حکومتی است که «کوچکترین فرد ایرانى بتواند آزادانه و بدون وجود کمترین خطر به بالاترین مقام حکومتى انتقاد کند و از او در مورد اعمالش توضیح بخواهد»، اما بعد از انقلاب فرمود اگر کسی به مردم بگوید این شورای نگهبان کذا است و این مجلس کذا است، او مفسد فی الارض است و باید به عنوان مفسد فی الارض تحت تعقیب قرار بگیرد. ظاهراً طبق قیاس اولویت می توان گفت اگر کسی به مردم بگوید مقام رهبر کذا است، مفسد فی الارض و السماوات است، و این همخوانی ندارد با آن که حکومت اسلامی حکومتی است که «کوچکترین فرد ایرانى بتواند آزادانه و بدون وجود کمترین خطر به بالاترین مقام حکومتى انتقاد کند و از او در مورد اعمالش توضیح بخواهد».

ارتباط بین دموکراسی و «آگاهی از مواضع و اعتقادات مردم»

                  بسم الله الرحمان الرحیم.

            دو سه روز قبل در خیابان آزادی نزدیک صنعتی ی دانشگاه شریف جلوی شهرداری ی منطقه ی نه یک عکس و نوشته دیدم که وسط خیابان نصب کرده بودند. این طور بود:

جوانی فراتر از زمان

[عکس]

شهید دکتر

سیّدعبدالحمید دیالمه

آنچه که ما از ابتدای انقلاب فاقد آن بودیم

و چوب آن را می خوریم، این است که

افراد را درست نمی شناختیم

و آگاهی از مواضع آنان نداشتیم.

سازمان بسیج مستضعفین

            پایان نقل از نوشته.

            من گمان می کنم پنهان بودن مواضع و اعتقادات افراد، و تأسف خوردن افراد دیگر که چرا از مواضع و اعتقادات آن افراد آگاهی نداشتند، عمدتاً در ایدئولوژیها و تفکرات «ضد دموکراتیک» وجود دارد. اگر حکومت و ساختار اجتماعی در حد قابل قبول دموکراتیک و آزاد باشد، و نیاز نباشد مواضع و اعتقادات و باورها و تمایلات پنهان باشد و این طور نباشد که فقط در فعالیتهای مخفی و زیرزمینی بتوان دیدگاههایی غیر از دیدگاههای رسمی و مورد پسند حکومت را ابراز کرد و تبلیغ کرد، خب چرا فرد الف مواضعش روشن و آشکار نباشد و فرد ب ناراحت باشد که نتوانسته آگاه شود از مواضع و اعتقادات فرد الف؟

            حکومت و جامعه ی غیر دموکراتیک و غیر آزاد، استعداد پنهان کردن مواضع و اعتقادات افراد را زیاد می کند. و همهنگام، حکومت غیر دموکراتیک و غیر آزاد، که خودش از عاملهای مهم روشن نبودن مواضع و اعتقادات افراد است، از طریق تفتیش عقاید و ... سعی می کند مواضع و اعتقادات را کشف و ضبط و ردیابی کند! و به افرادی هم که از جمله به دلیل غیر دموکراتیک بودن و غیر آزاد بودن حکومت، مجبور شده اند مواضع و اعتقادات خود را پنهان کنند، می گوید «...»!